Abram wordt
een zoon van negentig jaar
   en negen jaren:
dan laat de Ene zich aan Abram zien
en zegt tot hem: ik ben El Sjadai,-
   God Overmachtig;
wandel voor mijn aanschijn
   en wordt volmaakt!-

ik geef mijn verbond: tussen mij en jou;
ik zal je zeer, zéér overvloedig maken!

Abram valt neer op zijn aanschijn;
God spreekt met hem en zegt:

van mij uit:
ziehier mijn verbond met jou!-
worden zul je
tot een av hamon gojiem,-
vader van een menigte van volkeren;

niet langer worde als naam voor jou
   geroepen ‘Avram’,
worden zal je naam ‘Avraham’,
omdat ik jou tot av hamon gojiem,-
vader van een menigte van volkeren
   heb gemaakt^* Letterlijk: gegeven.;

zeer, zéér vruchtbaar zal ik je doen worden,
maken^* Letterlijk: geven. zal ik je tot volkeren;
koningen zullen uit jou voortkomen!-

gestand doen zal ik mijn verbond
   tussen mij en jou
en je zaad na jou in hun generaties
   als een verbond voor eeuwig;
om voor jou te worden tot God
en voor je zaad na jou;

geven zal ik aan jou
en aan je zaad na jou
   het land van je omzwervingen:
heel het land Kanaän
als eigen grond voor eeuwig;
worden zal ik voor hen tot God!

Dan zegt God tot Abraham:
jij, jij zult mijn verbond bewaren;
jij en je zaad na jou in hun generaties;

dit is mijn verbond
dat ge zult bewaren,-
tussen mij en u
en je zaad na jou:
besnijd bij u al wat mannelijk is!-

besnijden zult ge
het vlees van uw voorhuid;
worden zal dat tot het teken van verbond
tussen mij en u;

als zoon-van-acht-dagen
worde bij u besneden alle mannelijks,
   in al uw generaties:
een nieuwgeborene van eigen huis
én een aankoop voor zilver
   uit alle zoon van elders,
die niet uit jouw zaad is;

besnijden!- besneden zal worden
   een nieuwgeborene van je huis
   en de aankoop van zilver;
worden zal mijn verbond in uw vlees
   tot een verbond voor eeuwig;

een voorhuid: een mannetje
bij wie het vlees van zijn voorhuid
   niet besneden wordt,
afgesneden zij die ziel van haar medemensen:
het verbond met mij heeft hij verbroken!
••

Dan zegt God tot Abraham:
Sarai, je vrouw,-
roep als haar naam niet meer ‘Sarai’,-
   vorstin voor mij,
nee, ‘Sarah’^* Uit te spreken als en hierna gespeld ‘Sara’.,- vorstin! is haar naam;

zegenen zal ik haar
en ook zal ik je uit haar geven: een zoon;
zegenen zal ik haar
   en tot volkeren zal zij worden:
koningen van gemeenschappen
   zullen er uit haar worden!

Abraham valt op zijn aanschijn neer
   en lacht;
hij zegt in zijn hart:
aan een zoon van honderd jaar
   zal worden gebaard?-
en zal Sara ooit…
zal een dochter van negentig jaar baren?

Dan zegt Abraham tot God:
ach, moge Ismaël leven
   voor uw aanschijn!

Maar God zegt:
tóch is het Sara, je eigen vrouw,
die je een zoon gaat baren,
en uitroepen zal je als naam voor hem
   ‘Isaak’,- men lacht!;
met hém zal ik mijn verbond gestand doen
   tot een verbond voor eeuwig,
   voor zijn zaad na hem;

ook voor Ismaël,- God hoort!
zal ik je verhoren:
ziehier, zegenen zal ik hem,
hem vrucht doen dragen en hem zeer,
   zéér overvloedig maken;
twaalf verhevenen
   zal hij geboren doen worden;
geven zal ik het hem
   om een groot volk te worden;

en mijn verbond
   zal ik gestand doen met Isaak,-
welke Sara je zal baren
   tegen deze samenkomsttijd
in het andere jaar!

Hij houdt op te spreken met hem;
God klimt op
van boven Abraham.