Abraham en Sara zijn oud geworden,
op dagen gekomen;
opgehouden is het te geschieden aan Sara
naar de wijze der vrouwen.

Dus lacht Sara in haar binnenste en zegt:
nadat ik versleten ben
   zal mij nog wellust geschieden?-
en mijn heer is oud geworden!

Dan zegt de Ene tot Abraham:
waarom eigenlijk heeft Sara gelachen
   en gezegd
‘ach zal ik waarachtig baren,
   ik die zo oud ben geworden?’-

is voor de Ene een woord te wonderlijk?-
tegen de samenkomsttijd
zal ik tot jou terugkeren,
   in de tijd van levenschenken,
   en dan is er bij Sara een zoon!