| 1 |
De Ene heeft Sara bezocht
zoals hij heeft gezegd;
de Ene doet aan Sara
zoals hij heeft gesproken.
| |
| 2 |
Sara wordt zwanger
en baart aan Abraham een zoon
in zijn ouderdom;
tegen de samenkomsttijd
waarvan God heeft gesproken.
| |
| 3 |
Dan roept Abraham als naam uit
voor zijn zoon
die hem gebaard is,
die Sara hem gebaard heeft:
Isaak,- men lacht!
| |
| 4 |
Abraham besnijdt zijn zoon Isaak
als zoon van acht dagen,-
zoals hem heeft geboden: God.
| |
| 5 |
Abraham is een ‘zoon van honderd jaar’,-
als aan hem gebaard wordt
zijn zoon Isaak,- men lacht,
| |
| 6 |
en Sara zegt:
lachen
heeft God mij aangedaan!-
ieder die het hoort zal om mij lachen!
| |
| 7 |
En zij zegt:
wie had aan Abraham voorspeld
‘Sara zal zonen zogen?’
ja, in zijn ouderdom heb ik een zoon gebaard!
| |
| 8 |
De nieuwgeborene wordt groter
en wordt van de borst genomen;
dus maakt Abraham
een grote feestdronk klaar
op de dag dat Isaak
van de borst genomen wordt.
| |
| 9 |
Dan ziet Sara de zoon van Hagar
de Egyptische
-die zij aan Abraham gebaard heeft- lachen,
| |
| 10 |
en zegt tot Abraham:
jaag deze dienstmaagd weg
met die zoon van haar;
want de zoon van deze dienstmaagd
mag niet erven
samen met mijn zoon, met Isaak!
| |
| 11 |
Zeer slecht is dit woord
in de ogen van Abraham,
om het belang van zijn zoon.
| |
| 12 |
Maar dan zegt God tot Abraham:
laat het niet slecht zijn in je ogen
om de jongen en om je dienstmaagd,
al wat Sara tot je zegt; hoor naar haar stem,
want door Isaak
zal zaad naar jou worden genoemd;
| |
| 13 |
en ook de zoon van de dienstmaagd,-
tot een volk maak ik hem;
want jouw zaad is hij.
| |
| 14 |
In de ochtend recht Abraham zijn schouders,
neemt een brood en een zak water,
geeft dat aan Hagar,
legt het op haar schouder, zo ook het kind,
en zendt haar heen;
ze gaat heen en verdwaalt
in de woestijn van Beëer Sjeva.
| |
| 15 |
Als de laatste druppels water
uit de zak op zijn
zendt ze de jonggeborene heen
onder een van de struiken.
| |
| 16 |
Ze gaat heen en zet zich, zij alleen,
daartegenover,
op een boogschot afstand,-
want, heeft ze gezegd,
ik kan niet aanzien
hoe de jonggeborene sterft;
ze zit daar tegenover,
verheft haar stem en weent.
| |
| 17 |
Maar dan hoort God
de stem van de jongen
en roept de engel van God tot Hagar
vanuit de hemelen
en zegt tot haar: wat is er met jou, Hagar?-
vrees niet,
want gehoord heeft God
naar de stem van de jongen
daar waar hij is;
| |
| 18 |
sta op, til de jongen op
en maak je hand sterk om hem;
want tot een groot volk zal ik hem maken.
| |
| 19 |
Dan opent God haar ogen:
ze ziet een waterbron;
ze gaat daarheen, vult de zak met water
en geeft de jongen te drinken.
| |
| 20 |
God is met de jongen en hij wordt groot;
hij zet zich neer in de woestijn
en wordt boogschutter.
| |
| 21 |
Hij zet zich neer in de woestijn Paran;
zijn moeder neemt voor hem een vrouw
uit het land Egypte.
•
| |
| 22 |
Het gewordt in die tijd
dat Avimelech zegt
-met Pichol, de vorst van zijn strijdschaar-
tot Abraham,- dít zegt:
God is met jou
in al wat je doet;
| |
| 23 |
welnu,
zweer mij bij God hier
dat je nooit zult liegen tegen mij,
tegen mijn spruiten of tegen mijn nakroost;
naar de vriendschap
waarmee ik gehandeld heb
met jou,
wil zo handelen met mij
én met het land waarin je als
zwerver-te-gast bent geweest.
| |
| 24 |
Dan zegt Abraham:
ík bezweer dat!
| |
| 25 |
Wel heeft Abraham
Avimelech verwijten gemaakt,-
ter zake van de waterbron
welke de dienaars van Avimelech
hebben geroofd.
| |
| 26 |
Avimelech zegt:
ik weet niet
wie naar wat je nu uitspreekt heeft gehandeld;
ook jíj
hebt het mij niet gemeld
en ook ík heb het niet gehoord
voor vandaag!
| |
| 27 |
Abraham neemt wolvee en rundvee
en geeft dat aan Avimelech;
dan smeden zij tweeën een verbond.
| |
| 28 |
Abraham stelt
zeven ooien van het wolvee apart op;
| |
| 29 |
Avimelech zegt tot Abraham:
wat betekenen hier
deze zeven ooien
die je apart hebt opgesteld?
| |
| 30 |
Hij zegt:
dat je deze zeven ooien
aanneemt uit mijn hand,-
opdat dat voor mij wordt tot erkenning
dat ik deze bron heb gegraven!
| |