| 1 |
Het geschiedt
na deze woorden
dat God
Abraham heeft beproefd;
hij zegt tot hem:
Abraham!- en die zegt: hier ben ik!
| |
| 2 |
Hij zegt:
neem toch je zoon, je enige,
die je liefhebt, Isaak,
en ga, jíj,
naar het land van
de Moria,- uitzichtsberg;
doe hem daar opgaan als opgangsgave
op een van de bergen
welke ik je zal zeggen!
| |
| 3 |
In de ochtend recht Abraham zijn schouders,
zadelt zijn ezel,
neemt
zijn twee hulpjongens met zich mee
en Isaak, zijn zoon;
hij klooft stukken hout voor een opgangsgave,
staat op en gaat
naar het oord dat God hem heeft gezegd.
| |
| 4 |
Op de derde dag
heft Abraham zijn ogen op
en ziet het oord van verre.
| |
| 5 |
Abraham zegt tot zijn hulpjongens:
zet jullie hier neer met de ezel,
ikzelf en de jongen
gaan tot daarginds,-
we zullen ons buigen
en keren dan naar jullie terug.
| |
| 6 |
Dan neemt Abraham de stukken hout
voor de opgangsgave
en legt die op Isaak, zijn zoon;
in eigen hand neemt hij
het vuur en het etensmes;
zo gaan die twee eensgezind voort.
| |
| 7 |
Maar dan zegt Isaak tot Abraham, zijn vader,-
hij zegt: mijn vader!-
en die zegt, hier ben ik, mijn zoon!
Hij zegt:
hier is het vuur en de stukken hout,
maar wáár is het lám voor een opgangsgave?
| |
| 8 |
Dan zegt Abraham:
God
ziet het voor zich,
het lam voor een opgang, mijn zoon!-
zo gaan die twee eensgezind voort.
| |
| 9 |
Ze komen aan
bij het oord
dat God hem heeft gezegd
en dáár bouwt Abraham het altaar
en rangschikt hij de stukken hout;
hij bindt Isaak, zijn zoon,
en legt hém op het altaar,
boven op de stukken hout.
| |
| 10 |
Dan steekt Abraham zijn hand uit
en neemt het etensmes:
om zijn zoon te slachten.
| |
| 11 |
Maar dan roept de engel van de Ene
vanuit de hemelen hem toe
en zegt: Abraham, Abraham!-
en die zegt: hier ben ik!
| |
| 12 |
Hij zegt:
steek je hand niet uit naar de jongen,
en doe hem niet wát-dan-ook aan;
want nu wéét ik
dat je ontzag* In dit hoofdstuk draait het om de werkwoorden ra’a (zien, uitzien, voorzien) en jara (ontzag hebben). hebt voor God, jij,
en je zoon, je enige,
niet van mij hebt weggehouden!
| |
| 13 |
Abraham heft zijn ogen op
en ziet: ziedaar, een ram
op de achtergrond,
met zijn horens vastgeraakt in de struiken;
Abraham gaat daarheen, neemt de ram mee
en laat die als opgangsgave opgaan
in plaats van zijn zoon.
| |
| 14 |
Dan roept Abraham
als naam voor dat oord uit:
‘de Ene zal voorzien’,-
waardoor vandaag nog wordt gezegd
‘op de berg van de Ene is uitzicht!’
| |