| 1 |
Het geschiedt dat Isaak oud is geworden
en zijn ogen worden te bleek
om te kunnen zien;
hij roept
Esau, zijn grootste zoon,
en zegt tot hem: mijn zoon!,
en die zegt tot hem: hier ben ik!
| |
| 2 |
En hij zegt:
ziehier toch, ik ben oud geworden,
ik ken de dag van mijn dood niet;
| |
| 3 |
welnu, pak toch je spullen op,
je pijlkoker en je boog,-
trek uit te velde
en jaag voor mij een stuk jachtwild;
| |
| 4 |
maak mij een smakelijk maal
zoals ik er van houd:
laat het tot mij komen en ik zal eten,
opdat mijn ziel je zal zegenen
voordat ik sterf!
| |
| 5 |
Rebekka is toehoorster
bij het spreken van Isaak
tot zijn zoon Esau;
Esau gaat het veld in
om een stuk jachtwild te jagen
en er mee thuis te komen.
| |
| 6 |
Rebekka heeft gezegd
tot haar zoon Jakob, ze zegt:
ziehier, ik heb je vader horen
spreken tot je broer Esau, en hij zei:
| |
| 7 |
‘kom naar mij toe met een stuk jachtwild
en maak er een smakelijk maal van,
dan zal ik eten,-
en ik zal je zegenen
voor het aanschijn van de Ene
in het aanschijn van mijn dood!’-
| |
| 8 |
welnu, mijn zoon, hoor naar mijn stem,
voor wat ik je ga gebieden!-
| |
| 9 |
ga toch naar het wolvee,
neem voor mij van daar mee
twee goede geitenbokjes;
dan maak ik daarvan een smakelijk maal
voor je vader,
zoals hij ervan houdt;
| |
| 10 |
daarmee moet je tot je vader komen,
en hij zal eten:
omwille daarvan dat hij jou zal zegenen
in het aanschijn van zijn dood!
| |
| 11 |
Jakob zegt
tot zijn moeder Rebekka:
ziehier, mijn broeder Esau is een harig man
en ik ben een glad man:
| |
| 12 |
misschien zal vader mij betasten
en wezen zal ik dan in zijn ogen
als een die de gek met hem steekt:
doen komen zal ik over mij vervloeking
en geen zegen!
| |
| 13 |
Maar zijn moeder zegt tot hem:
over mij die vervloeking van jou, mijn zoon!-
echt, hoor naar mijn stem,
ga en neem het voor mij mee!
| |
| 14 |
Hij gaat, neemt ze mee
en komt er mee bij zijn moeder;
zijn moeder maakt een smakelijk maal,
zoals zijn vader ervan houdt.
| |
| 15 |
Dan neemt Rebekka
de gewaden van Esau,
haar grootste zoon,- de kostbaarste
die er bij haar in huis waren,
en trekt ze Jakob, haar kleinste zoon, aan.
| |
| 16 |
De huiden
van de geitenbokjes
heeft ze over zijn handen getrokken,-
en over het gladde deel van zijn hals.
| |
| 17 |
Ze geeft het smakelijke maal en het brood
dat ze heeft klaargemaakt
haar zoon Jakob in de hand.
| |
| 18 |
Hij komt binnen bij zijn vader en zegt
‘vader’,
en die zegt: hier ben ik,
wie ben jij, mijn zoon?
| |
| 19 |
Dan zegt Jakob tot zijn vader:
ik ben Esau, je eersteling,
gedaan heb ik
zoals je tot mij hebt gesproken;
richt je toch op, ga zitten
en eet van mijn jachtbraad
opdat je ziel mij kan zegenen!
| |
| 20 |
Isaak zegt tot zijn zoon:
wat heb je dit haastig gevonden,
mijn zoon!-
en hij zegt:
omdat de Ene, uw God, het zo liet treffen
voor mijn aanschijn!
| |
| 21 |
Dan zegt Isaak tot Jakob:
treed toch nader, ik wil je betasten,
mijn zoon:
of jij hier mijn zoon Esau bent of niet!
| |
| 22 |
Jakob treedt nader tot Isaak, zijn vader,
en die betast hem;
hij zegt: de stem is de stem van Jakob,
maar de handen zijn Esaus handen!
| |
| 23 |
Hij heeft hem niet herkend,
want zijn handen zijn geweest
als de handen van Esau, zijn broer: harig;
en hij zegent hem.
| |
| 24 |
En hij zegt:
jij hier bent mijn zoon Esau?-
en hij zegt ‘dat ben ik!’
| |
| 25 |
Hij zegt:
breng het mij nader, dan kan ik eten van het
jachtwild van mijn zoon,
zodat mijn ziel je kan zegenen!
Hij brengt het hem nader en hij eet;
ook komt hij tot hem met wijn en hij drinkt.
| |
| 26 |
Dan zegt Isaak, zijn vader, tot hem:
treed toch nader en kus mij, mijn zoon!
| |
| 27 |
Hij treedt nader en kust hem,
en hij ruikt de reuk van zijn gewaden
en zegent hem;
hij zegt:
zie aan, de reuk van mijn zoon
is als de reuk van een veld
dat de Ene heeft gezegend!-
| |
| 28 |
geve God jou
van de dauw van de hemelen en
van het vette van het aardland,
én overvloed van koren en most!-
| |
| 29 |
gemeenschappen zullen je dienen
en stammen zullen voor je buigen,
word je broeders de baas,
laten voor jou buigen
de zonen van je moeder;
wie jou vervloekt zij vervloekt,
wie jou zegent gezegend!
| |
| 30 |
En het geschiedt:
met dat Isaak voleindigd heeft
Jakob te zegenen
en het geschiedt
dat Jakob maar net is weggegaan
van het aanschijn van zijn vader Isaak,-
is zijn broer Esau
thuisgekomen van de jacht.
| |