| 1 |
Dan heft Jakob zijn voeten op,-
en gaat naar het land
van de zonen van het oosten.
| |
| 2 |
Hij ziet uit
en ziedaar, een bron in het veld,
en ziedaar, dáár zijn
drie kudden wolvee bij haar
omdat ze uit díe bron
de kudden drenken;
maar de steen op de mond van de bron
is gróót.
| |
| 3 |
Verzamelen zullen zich alle kudden daarheen
wentelen zullen ze de steen
van de mond van de bron
en drenken het wolvee;
doen terugkeren zullen ze de steen
op de mond van de bron
op haar plaats.
| |
| 4 |
Jakob zegt tot hen:
broeders, vanwaar zijt gij?-
en zij zeggen:
van Charan zijn wij!
| |
| 5 |
Dan zegt hij tot hen:
kent ge Laban, de zoon van Nachor?-
en zij zeggen: die kennen wij!
| |
| 6 |
Hij zegt tot hen: is het vrede voor hem?-
en zij zeggen: ja, vrede,-
ziedaar zijn dochter Rachel,
ze komt aan met het wolvee!
| |
| 7 |
Hij zegt: zie, het is nog hoog-en-breed dag,
nog geen tijd om het vee te verzamelen;
drenkt het wolvee, gaat heen en weidt!
| |
| 8 |
Maar zij zeggen:
dat ligt niet in onze macht
totdat alle kudden verzameld zijn,
wentelen zullen ze de steen
van de mond van de bron,-
en drenken zullen wij de kudde!
| |
| 9 |
Hij is nog in gesprek met hen,
als Rachel aankomt
met het wolvee dat van haar vader is,
want herderin is zij.
| |
| 10 |
En het geschiedt:
zodra Jakob Rachel heeft gezien,-
de dochter van Laban,
de broer van zijn moeder,
én het wolvee van Laban,
de broer van zijn moeder,
treedt Jakob naderbíj,
wentelt de steen weg van de mond
van de bron
en drenkt
het wolvee van Laban,
de broer van zijn moeder.
| |
| 11 |
Dan kust Jakob Rachel,-
hij verheft zijn stem en weent.
| |
| 12 |
Jakob meldt aan Rachel
dat hij een broeder van haar vader is
en dat hij een zoon van Rebekka is;
zij snelt heen en meldt het haar vader.
| |
| 13 |
En het geschiedt:
met dat Laban heeft gehoord
het ongehoorde over Jakob,
de zoon van zijn zuster,
snelt hij hem tegemoet, omhelst hem,
kust hem
en doet hem komen in zijn huis;
híj vertelt aan Laban
al deze woorden.
| |
| 14 |
Laban zegt tot hem:
echt, mijn gebeente en mijn vlees ben je!-
en hij zet zich bij hem neer,
de dagen van een maand.
| |
| 15 |
Dan zegt Laban tot Jakob:
omdat je mijn broeder bent
zou je mij moeten dienen om niet?-
meld mij wat je loon moet zijn!
| |
| 16 |
Nu heeft Laban twee dochters;
de naam van de oudste is Lea,
de naam van de jongste is Rachel.
| |
| 17 |
Maar de ogen van Lea waren flets,
terwijl Rachel is geweest:
schoon van gestalte en schoon van aanzien.
| |
| 18 |
Jakob krijgt Rachel lief;
hij zegt:
ik wil je zeven jaren dienen
om Rachel, je jongste dochter!
| |
| 19 |
Laban zegt:
beter dat ik haar aan jou geef
dan dat ik haar geef aan een andere man;
zet je bij mij neer!
| |
| 20 |
Zo dient Jakob zeven jaren voor Rachel;
die worden in zijn ogen als enkele dágen,
omdat hij haar liefheeft.
| |
| 21 |
Dan zegt Jakob tot Laban:
welnu, verleen (mij) mijn vrouw!-
want vervuld zijn mijn dagen:
ik wil tot haar komen!
| |
| 22 |
Laban verzamelt alle mannen
van de plaats
en maakt een feestdronk klaar.
| |
| 23 |
In de avondschemer geschiedt het:
dan neemt hij zijn dochter Lea
en doet haar komen tot hem,-
en hij komt tot háár…
| |
| 24 |
Laban geeft haar
zijn slavin Zilpa mee,-
zijn dochter Lea tot slavin.
| |
| 25 |
Het geschiedt in de ochtend:
zie, het is Lea!-
en hij zegt tot Laban:
wat heb je me nu gedaan?-
heb ik niet om Rachel bij je gediend?-
waarom heb je me dan bedrogen?
| |
| 26 |
Laban zegt:
dat wordt nooit zo gedaan op onze plek:
de geringere weggeven vóór het aanschijn
van de eerstelinge;
| |
| 27 |
vervul deze zevendagenplicht,
geven zal ik je ook déze,
voor het dienstwerk
waarmee je bij mij zult dienen
nog zeven jaren hierna!
| |
| 28 |
Zo doet Jakob:
hij vervult deze zevendagenplicht;
dan geeft hij hem zijn dochter Rachel,
hem tot vrouw.
| |
| 29 |
Laban geeft aan zijn dochter Rachel
zijn slavin Bilha mee,
haar tot slavin.
| |
| 30 |
Hij komt ook tot Rachel
en heeft Rachel ook meer dan Lea lief;
hij dient bij hem
nog zeven jaren hierna.
| |