| 1 |
Als Rachel moet aanzien
dat zij niet heeft gebaard aan Jakob
wordt Rachel jaloers op haar zuster;
ze zegt tot Jakob: gun mij zonen,
zo niet, dan sterf ik!
| |
| 2 |
Dan ontbrandt Jakobs toorn tegen Rachel;
hij zegt:
ben ík het in plaats van God
die jou een vrucht
in de schoot heeft onthouden?
| |
| 3 |
Zij zegt:
zie hier mijn dienstmaagd Bilha,
kom tot háár,-
dan zal zij op mijn knieën baren,
zodat ook ik met zonen word opgebouwd,
uit haar.
| |
| 4 |
Ze geeft hem haar slavin Bilha tot vrouw;
en Jakob komt tot haar.
| |
| 5 |
Bilha wordt zwanger
en baart aan Jakob een zoon.
| |
| 6 |
Dan zegt Rachel: God heeft over mij geoordeeld
en heeft ook gehoord naar mijn stem;
hij geeft mij een zoon!
Daarom heeft zij als zijn naam geroepen:
Dan,- hij heeft geoordeeld!
| |
| 7 |
Ze wordt nogmaals zwanger
en baart,
Bilha, Rachels slavin,
aan Jakob een tweede zoon.
| |
| 8 |
Dan zegt Rachel:
godsgrote gevechten heb ik uitgevochten
met mijn zuster, ook heb ik overmocht!
Ze roept als naam voor hem uit:
Naftali,- door mij bevochten!
| |
| 9 |
Als Lea ziet
dat ze wat baren betreft stil is blijven staan,
neemt ze Zilpa, haar slavin,
en geeft haar aan Jakob tot vrouw.
| |
| 10 |
Zo baart Zilpa,
Lea’s slavin, aan Jakob een zoon.
| |
| 11 |
Dan zegt Lea: er is gewin gekomen!-
en ze roept als naam voor hem uit:
Gad,- gewonnen!
| |
| 12 |
Dan baart
Zilpa, Lea’s slavin,
aan Jakob een tweede zoon;
| |
| 13 |
en Lea zegt: hoe zalig ben ik!-
want dochters
zullen mij zalig prijzen!-
en ze roept als naam voor hem uit:
Aser,- zalig!
| |
| 14 |
Ruben gaat in de dagen
van de tarweoogst heen,
vindt op het veld minne-appels
en komt daarmee
bij zijn moeder, Lea.
Dan zegt Rachel tegen Lea:
geef toch mij
wat van de minne-appels van je zoon!
| |
| 15 |
Zij zegt tot haar:
is het te weinig voor jou
om mijn man af te nemen
dat je nu ook wilt nemen
de minne-appels van mijn zoon?
Dan zegt Rachel:
daarvoor mag hij vannacht met jou slapen,
in ruil voor de minne-appels van je zoon!
| |
| 16 |
Als Jakob van het veld komt
in de avondschemer,
trekt Lea uit, hem tegemoet
en zegt: tot míj moet je komen,
want als een loonwerker heb ik je gehuurd
met de minne-appels van mijn zoon!-
en hij slaapt met haar, in diezelfde nacht.
| |
| 17 |
God verhoort Lea:
ze wordt zwanger en baart aan Jakob
een vijfde zoon.
| |
| 18 |
Lea zegt:
God heeft mij er loon voor gegeven
dat ik mijn slavin aan mijn man heb gegeven!
Ze roept als naam voor hem uit:
Issachar,- hij zal het lonen!
| |
| 19 |
Nog eens wordt Lea zwanger
en baart aan Jakob een zesde zoon.
| |
| 20 |
Lea zegt:
begiftigd heeft God mij
met een goede gift,
ditmaal zal mijn man mij bewonen,
want een zestal zonen heb ik hem gebaard!-
en ze roept als naam voor hem uit:
Zebulon,- bewoner!
| |
| 21 |
Daarna heeft zij een dochter gebaard;
ze riep als naam voor haar uit: Dina!
| |
| 22 |
Dan gedenkt God Rachel:
God hoort naar haar
en opent haar moederschoot.
| |
| 23 |
Ze wordt zwanger en baart een zoon;
ze zegt:
God heeft mijn smaad saamgevoegd,
| |
| 24 |
en roept als naam voor hem uit:
Jozef,- hij zal toevoegen!
en zegt erbij:
de Ene zal mij een andere zoon toevoegen!
| |
| 25 |
Het geschiedt
als Rachel Jozef heeft gebaard,-
dat Jakob tot Laban zegt:
zend mij heen, dat ik kan gaan
naar eigen oord en eigen land;
| |
| 26 |
geef me
mijn vrouwen en de mij geborenen mee
waarvoor ik je gediend heb, dan kan ik gaan:
want jij wéét
met welke dienstbaarheid ik je heb gediend!
| |
| 27 |
Laban zegt tot hem:
moge ik toch genade gevonden hebben
in je ogen,-
ik heb bespeurd
dat de Ene mij zegent ter wille van jou!
| |
| 28 |
Hij zegt:
bepaal je loon bij mij en ik zal het je geven!
| |
| 29 |
Hij zegt tot hem:
zelf weet jij
hoe ik je gediend heb,-
en hoe het je vee met mij is vergaan;
| |
| 30 |
want het was maar
een béétje dat van jou is geweest
vóór mijn verschijning
en het brak uit tot een overvloed,
de Ene heeft je gezegend voor mijn voetstap;
welnu,
wanneer mag ook ík iets doen
aan míjn huishouden?
| |