| 1 |
In de ochtend recht Laban zijn schouders,
kust zijn zonen en zijn dochters en
zegent hen;
dan gaat Laban heen en keert terug
naar zijn (woon)plaats.
| |
| 2 |
Als Jakob zijns weegs is gegaan* In vele vertalingen begint hier hoofdstuk 32.
stuiten boden van God op hem.
| |
| 3 |
Jakob zegt, met dat hij ze heeft gezien:
een leger van God is dit!,
en hij roept als naam voor dat oord uit:
Machanajim,- dubbelleger!
•
| |
| 4 |
Dan zendt Jakob voor zijn verschijning
boden uit
naar Esau, zijn broer;
naar het land Seïr,- harigheid,
het veld van het –bloedrode– Edom.
| |
| 5 |
Hij gebiedt hun en zegt:
zo zult ge zeggen
tot mijn heer, tot Esau:
zo heeft je dienaar Jakob gezegd:
bij Laban ben ik te gast geweest
en achtergebleven ben ik tot nu toe;
| |
| 6 |
mij gewerd os en ezel,
wolvee, dienaar en slavin;
ik zend bericht
om dit te melden aan mijn heer,
om genade te vinden in je ogen!
| |
| 7 |
De boden keren terug
naar Jakob en zeggen:
aangekomen zijn wij bij je broer, bij Esau,
die óók op weg gegaan is, jou tegemoet,-
met vierhonderd man bij zich!
| |
| 8 |
Dan wordt Jakob zeer bevreesd,
het benauwt hem;
hij verdeelt de manschap die bij hem is
en ook het wolvee,
het rundvee en de kamelen,
in twee legers.
| |
| 9 |
Hij zegt:
als Esau afkomt op het ene leger en
dat verslaat,
zal het leger dat resteert er nog zijn
om te ontsnappen!
| |
| 10 |
Dan zegt
Jakob:
God van mijn vader Abraham,
God van mijn vader Isaak,-
Ene!-
die tot mij hebt gezegd
‘keer terug naar je land, je geboortegrond,
ik zal het goed met je maken!’-
| |
| 11 |
te klein ben ik
voor alle bewijzen van vriendschap
en alle trouw
die gij hebt bewezen aan uw dienaar;
want met slechts mijn stok bij me
ben ik deze Jordaan overgestoken
en nu ben ik geworden tot twee legers!-
| |
| 12 |
ontruk mij toch aan de hand van mijn broer,
aan de hand van Esau
want ik ben bevreesd voor hem,
dat hij komt en mij verslaat,
moeder en zonen erbij;
| |
| 13 |
zelf hebt gij gezegd:
‘goed, heel goed zal ik het met je maken;
je zaad zal ik maken als het zand van de zee,
dat niet te tellen is zo veel!’
| |
| 14 |
Dáár overnacht hij die nacht;
dan neemt hij
uit wat hem in handen is gekomen
een broodgift voor Esau, zijn broer:
| |
| 15 |
tweehonderd geiten en
twintig bokken;
tweehonderd ooien en
twintig rammen;
| |
| 16 |
dertig zogende kamelinnen
met haar jongen;
veertig vaarzen en een tiental varren,
twintig ezelinnen en
een tiental ezelsveulens!
| |
| 17 |
Hij geeft ze zijn dienaars in de handen,
kudde bij kudde apart,
hij zegt tot zijn dienaars: steekt over,
voor mijn aanschijn uit
en houdt ruimte
tussen kudde en kudde!
| |
| 18 |
Hij gebiedt de koploper en zegt:
wanneer Esau, mijn broer,
jou aantreft
en je ondervraagt en zegt
‘van wie ben je en waar ga je heen,
en van wie zijn al deze vóór je aanschijn?’-
| |
| 19 |
zeggen zul je dan:
van uw dienaar, van Jakob;
een broodgift is dat, gezonden
aan mijn heer, aan Esau;
en zie, zelf is hij hier óók, achter ons!
| |
| 20 |
Hij gebiedt dit
ook de tweede,
ook de derde,
ook allen die meegaan
achter de kudden aan, en zegt:
in deze bewoording
zult ge het woord richten tot Esau
wanneer ge hem hebt gevonden;
| |
| 21 |
zeggen zult ge:
ook
is hier uw dienaar Jakob, achter ons!-
want, zei hij:
laat ik zijn aanschijn verzoenen
door de broodgift
die voor mijn aanschijn uitgaat;
dáárna durf ik zijn aanschijn aan te zien,-
misschien zal hij zijn aanschijn ópheffen!
| |
| 22 |
Zo steekt de broodgift
voor zijn aanschijn over,
terwijl hij die nacht overnacht
in het legerkamp.
| |
| 23 |
Dan staat hij in die nacht op,
neemt mee
zijn twee vrouwen en zijn twee slavinnen
en zijn elf geborenen,-
en steekt
de oversteek van de Jabok,- worstelbeek, over.
| |
| 24 |
Hij neemt ze mee
en laat ze de beek oversteken;
wat hem toebehoort laat hij oversteken.
| |
| 25 |
Jakob blijft alléén achter;
dan worstelt een man met hem
totdat het morgenrood opklimt.
| |
| 26 |
Als hij ziet
dat hij geen overmacht op hem heeft
raakt hij hem in de holte van zijn heup;
zo wordt de holte van Jakobs heup ontwricht
in zijn worsteling met hem.
| |
| 27 |
Hij zegt: laat me los,
want het morgenrood is opgeklommen;
hij zegt: ik laat je niet los
tenzij je me zegent!
| |
| 28 |
Hij zegt tot hem: hoe is je naam?-
en hij zegt ‘Jakob’,- hij licht de hiel!
| |
| 29 |
Hij zegt:
niet ‘Jakob’,- hij licht de hiel,
zal nog worden gezegd
als je naam,
maar ‘Israël’,- vechter met God!–
want gevochten héb je,
met God en met mensen
en je hebt overmocht!
| |
| 30 |
Dan stelt Jakob een vraag
en zegt: meld toch je naam!
Hij zegt:
waarom eigenlijk vraag je naar mijn naam!-
hij zegent hem daar.
| |