| 1 |
God zegt tot Jakob:
sta op, klim op naar Bet El,- huis van God,
en zet je daar neer;
maak daar een altaar
voor de Godheid die zich aan jou
heeft laten zien
toen je op de vlucht was
voor het aanschijn van Esau, je broer!
| |
| 2 |
Dan zegt Jakob tot zijn huis
en tot al wie bij hem is:
verwijdert de goden uit den vreemde
die ge bij u hebt,
reinigt u
en verwisselt uw kleren:
| |
| 3 |
we zullen opstaan en opklimmen naar Bet El;
ik ga daar een altaar maken
voor de Godheid
die mij antwoordde
ten dage van mijn benauwing,-
en met mij is geweest
op de weg die ik ben gegaan!
| |
| 4 |
Dan geven ze aan Jakob
alle goden uit den vreemde in hun handen
en de ringen in hun oren;
en Jakob bergt ze weg
onder de godseik bij Sjechem.
| |
| 5 |
Als ze opbreken
valt er een verlamming van God
over de steden die hen omringen;
die hebben niet
achter de zonen van Jakob aangejaagd.
| |
| 6 |
Jakob komt aan bij Loez
in het land van Kanaän,-
dat is Bet El,- huis van God;
hij en heel de gemeenschap die met hem is.
| |
| 7 |
Daar bouwt hij een altaar
en roept voor het oord uit:
El Bet El,- Godheid van Godshuis!,
omdat daar
de Godskrachten
zich aan hem hebben onthuld
toen hij op de vlucht was
voor het aanschijn van zijn broer.
| |
| 8 |
Dan sterft Debora, de voedster van Rebekka;
zij wordt begraven onder Bet El
onder de godseik;
hij roept als naam voor hem:
Alon Bachoet,- godseik van geween.
•
| |
| 9 |
Nógmaals laat God zich zien aan Jakob
als hij aankomt uit Padan Aram;
en hij zegent hem.
| |
| 10 |
God zegt hem: je naam is Jakob;
niet langer moet als naam voor jou
worden geroepen
Jakob,- hij licht de hiel,
nee, Israël,- vechter van God,
zal je naam worden
en hij roept als naam voor hem uit: Israël!
| |
| 11 |
God zegt tot hem:
ik ben God Overmachtig,-
draag vrucht en wees overvloedig;
een volk, een vergadering van volkeren
zal er uit jou worden;
koningen zullen uit je lendenen wegtrekken;
| |
| 12 |
het land
dat ik heb gegeven
aan Abraham en aan Isaak
geef ik aan jou;
en aan je zaad ná jou zal ik het land geven!
| |
| 13 |
Dan stijgt God op van hem,-
in het oord
waar hij met hem heeft gesproken.
| |
| 14 |
Jakob stelt een standkei op
in het oord
waar hij met hem heeft gesproken,-
een staand teken van steen;
hij plengt over haar een plenggave
en giet over haar olijfolie uit.
| |
| 15 |
Jakob roept als naam uit voor het oord
waar God met hem heeft gesproken:
Bet El,- huis van God!
| |
| 16 |
Ze breken op van Bet El
en het geschiedt nog maar een stuk land
vóór aankomst in Efrat,-
dat Rachel baart
en het zwaar krijgt bij haar baren.
| |
| 17 |
Het geschiedt
als ze het zo zwaar heeft bij het baren,
dat de baarhulp tot haar zegt: vrees niet,
want ook deze is een zoon voor jou!
| |
| 18 |
En het geschiedt,
als haar ziel uit haar weggaat
-want ze is stervende-
roept ze als naam voor hem ‘Ben Oni’,-
ongelukskind!.
Maar zijn vader heeft voor hem uitgeroepen
‘Benjamin’,- lievelingszoon!
| |
| 19 |
Rachel sterft,-
en wordt begraven langs de weg van Efrata,
dat is Betlehem.
| |
| 20 |
Jakob stelt een standkei op boven haar graf;
dat is de standkei van Rachels graf
tot op vandaag.
| |
| 21 |
Israël breekt op,-
en spreidt zijn tent uit
aan gene zijde van Migdal Eder.
| |
| 22 |
Het geschiedt
als Israël woont in die landstreek
dat Ruben heengaat
en slaapt
met Bilha, de bijvrouw van zijn vader;
dat hóórt Israël…
•
Zo worden de zonen van Jakob een twaalftal;
| |
| 23 |
de zonen van Lea:
Jakobs eersteling Ruben;
Simeon, Levi en Juda,
Issachar en Zebulon;
de zonen van Rachel:
Jozef en Benjamin;
| |
| 25 |
de zonen van Bilha, Rachels slavin:
Dan en Naftali;
| |
| 26 |
de zonen van Zilpa, Lea’s slavin:
Gad en Aser;
dat zijn de zonen van Jakob
die hem zijn gebaard in Padan Aram.
| |
| 27 |
Jakob komt aan bij zijn vader Isaak
te Mamree, bij Kirjat Arba,-
dat is Hebron,
waar Abraham zwerver-te-gast is geweest
en Isaak ook.
| |
| 28 |
De dagen van Isaak worden
honderd jaar en tachtig jaar.
| |
| 29 |
Isaak overlijdt: hij sterft en wordt verzameld
bij zijn manschappen,
oud en verzadigd van dagen;
hem begraven
Esau en Jakob, zijn zonen.
•
| |