Jozef zegt tot zijn broeders: ik ben Jozef,- leeft vader nog? Maar zijn broeders zijn niet bij machte geweest hem te antwoorden want ontzet zijn ze teruggedeinsd voor zijn aanschijn.
Dan zegt Jozef tot zijn broeders: treedt nader tot mij!, en zij treden nader; hij zegt: ik ben Jozef, de broeder van jullie die mij naar Egypte verkocht hebben;
5
welnu, weest niet bedroefd en laat het niet in jullie ogen branden dat jullie mij hierheen hebt verkocht: want tot levensbehoud heeft God mij voor jullie aanschijn uit hierheen gezonden;
6
want twee jaren nu is de honger midden in het land; en nog vijf jaren zijn er, zonder ploegvoor of oogst!-
7
God zendt mij voor jullie aanschijn uit om van jullie een rest op het aardland in te zetten en om van jullie er in leven te houden voor een grote redding;
8
welnu, niet júllie hebben mij hierheen gezonden maar God; hij heeft mij gesteld tot vader voor Farao, tot heer voor heel zijn huis en heerser in heel het land van Egypte;
9
haast je en klimt op tot vader; zeggen zullen jullie tot hem: zo heeft gezegd uw zoon Jozef: gesteld heeft God mij tot heer voor heel Egypte; daal af tot mij, blijf niet stilstaan!-
10
zetelen zul je in het land van Gosjen: dan zul je dicht bij mij zijn, jij, je zonen en je zoons-zonen; je wolvee, je rundvee en al wat van jou is;
11
ik zal je daar onderhouden -want nog vijf jaren is er honger- zodat je niet verarmt, jij, en je huis en al wat van jou is;
12
ziehier, jullie eigen ogen zien het, en de ogen van mijn broer, Benjamin: dat het míjn mond is die tot jullie spreekt;
13
melden jullie dan aan mijn vader al mijn glorie in Egypte en al wat jullie hebben gezien; haast je en doe mijn vader afdalen hierheen!
14
Dan valt hij zijn broer Benjamin om de hals en weent, ook Benjamin heeft geweend toen hij hem omhelsde.
15
Hij kust al zijn broeders en weent om hen, en na dat alles hebben zijn broeders met hem durven spreken.