| 1 |
Waak op, ontwaak,
kleed je in je kracht, Sion,-
kleed je in je luisterrijke gewaden,
Jeruzalem, stad van het heiligdom!-
want voortaan komt in jou
niet nog eens binnen
een onbesnedene en besmette!
| |
| 2 |
Schud je vrij uit het stof, sta op, gekerkerd
Jeruzalem!-
maak de banden om je hals maar los,
gekerkerde dochter van Sion!
••
| |
| 3 |
Want zo heeft gezegd de Ene:
om niet zijt ge verkocht,-
en voor geen geld zult ge worden gelost.
| |
| 4 |
Ja, zó heeft gezegd mijn Heer, de Ene:
naar Egypte daalde mijn gemeente eertijds af
om daar zwerver-te-gast te zijn;
in het einde heeft Asjoer hem onderdrukt.
| |
| 5 |
En nu, wie heb ik hier nog over?,
tijding van de Ene:
want om niet is mijn gemeente meegenomen,-
zijn overheersers razen-en-tieren,
is de tijding van de Ene:
voortdurend,
heel de dag wordt mijn naam gehoond.
| |
| 6 |
Daarom zal mijn gemeente
mijn naam kennen,-
verstaan te dien dage
dat ik het ben die spreekt ‘hier ben ik!’
••
| |
| 7 |
Hoe lieflijk gaan over de bergen
de voeten van de vreugdebode
die vrede laat horen, het goede boodschapt,
redding doet horen,-
tot Sion zegt: koning is nu je God!
| |
| 8 |
Al je verspieders verheffen hun stem,
jubelen tezamen,-
want zij zien oog in oog
hoe de Ene naar Sion terugkeert.
| |
| 9 |
Barst los, jubelt tezamen,
puinhopen van Jeruzalem,-
want de Ene zal zijn gemeente troosten,
Jeruzalem verlossen.
| |
| 10 |
De Ene ontbloot zijn heilige arm
voor de ogen van alle volken;
zien zullen alle einden der aarde
de redding van onze God!
••
| |
| 11 |
Wijkt uit, wijkt, trekt weg vandaar,
raakt wat onrein is niet aan;
trekt weg uit haar midden,
laat u louteren,
dragers van de wapens van de Ene!
| |
| 12 |
Want niet overijld zult ge uittrekken
en niet als op de vlucht voortgaan,-
want voor uw aanschijn uit gaat de Ene,
ook uw achterhoede is Israëls God!
••
| |
