| 1 |
Dit zijn
de namen van de zonen Israëls
die naar Egypte zijn gekomen;
met Jakob,
per man met zijn huis, zijn ze gekomen:
| |
| 2 |
Ruben, Simeon,
Levi en Juda;
| |
| 3 |
Issachar, Zebulon en Benjamin;
| |
| 4 |
Dan en Naftali, Gad en Aser.
| |
| 5 |
Zo wordt
alle ziel van wie zijn uitgetrokken uit de
heup van Jakob: zeventigmaal een ziel;
en Jozef wás al in Egypte.
| |
| 6 |
Dan sterft Jozef, en al zijn broeders,
heel die generatie.
| |
| 7 |
Maar de zonen Israëls
zijn vruchtbaar geweest:
het wemelt van hen, ze zijn er in overvloed,
ze worden zéér, zéér sterk;
vol wordt het land van hen!
•
| |
| 8 |
Er staat een nieuwe koning op
over Egypte
die Jozef niet gekend heeft.
| |
| 9 |
Hij zegt tot zijn gemeenschap:
ziehier,
de gemeenschap van de zonen Israëls
is overvloediger en sterker dan wij!-
| |
| 10 |
welaan, laten we wijs handelen met hem,
anders groeit hij nog meer;
en wanneer het zal zijn
dat er een oorlog uitbreekt,
zal ook hij zich voegen bij onze haters,
oorlog met ons voeren
en opklimmen uit het land!
| |
| 11 |
Ze stellen over hem aan: vorsten van
dwangarbeid,
met het doel hem te onderdrukken
met hun lasten;
zo bouwt hij opslagsteden, voor Farao:
Pitom en Raämsees,
‘de poort was gaaf,
maar kwáád de dwangarbeid!’
| |
| 12 |
Maar hoe meer ze hem onderdrukken,
des te overvloediger wordt hij
en breekt hij uit,
zodat zij weerzin krijgen
tegen het aanschijn van de zonen Israëls.
| |
| 13 |
De Egyptenaren laten de zonen Israëls
met bruutheid sloven.
| |
| 14 |
Ze maken hun het leven bitter
met harde slavendienst,
met leem en tichelstenen,
met allerlei slavendienst op het veld,-
al hun slavenwerk
waarmee ze bij hen onder bruutheid
hebben moeten sloven.
| |
| 15 |
Dan zegt de koning van Egypte
tot de baarhulpen
van de Hebreeuwse vrouwen,-
de naam van de ene is Sjifra
en de naam van de tweede Poea,-
| |
| 16 |
hij zegt:
als jullie de Hebreeuwse vrouwen
helpen baren
dan zul je de twee stenen aanzien;
is het een zoon: breng hem ter dood,
is het een dochter: zij zal leven!
| |
| 17 |
Maar de baarhulpen
hebben ontzag voor Gód
en hebben niet gedaan
zoals tot hen gesproken had
de koning van Egypte:
ze laten de nieuwgeboren jongens léven.
| |
| 18 |
Dan roept de koning van Egypte
de baarhulpen
en zegt tot hen:
waarom hebben jullie dit gedaan
dat jullie de nieuwgeboren jongens
laten leven?
| |
| 19 |
Dan zeggen de baarhulpen tot Farao:
omdat ze niet als de Egyptische vrouwen zijn,
de Hebreeuwse vrouwen,
omdat ze in het wild leven, zij!-
vóórdat de baarhulp
bij hen aankomt hebben ze al gebaard!
| |
| 20 |
En góed doet God de baarhulpen;
ook groeit de gemeenschap
en worden ze zeer sterk.
| |
| 21 |
En het geschiedt:
omdat de baarhulpen
ontzag hebben gehad voor Gód
doet hij dít aan hen: huisgezinnen.
| |
| 22 |
Maar dan gebiedt Farao
heel zijn gemeenschap en zegt:
elke zoon die wordt gebaard
werpt ge in de Stroom,
elke dochter laat ge leven!
••
| |
