| 1 |
Dan zegt de Ene tot Mozes:
kom binnen bij Farao;
spreken zul je tot hem:
zó heeft gezegd de Ene,
de God der Hebreeërs:
zend mijn gemeente heen,
dat ze mij dienen!-
| |
| 2 |
want als u weigert om heen te zenden,
en nog langer u aan hen vergrijpt,
| |
| 3 |
ziehier, de hand van de Ene zal zijn
op uw levende have te velde,
op de paarden, op de ezels, op de kamelen,
op het rundvee en op het wolvee:
een pest* De Hebreeuwse woorden voor ‘pest’ en ‘woord’ hebben exact dezelfde medeklinkers (dbr)., die zéér zwaar zal zijn;
| |
| 4 |
maar scheiding zal hij maken, de Ene,
tussen de levende have van Israël
en de levende have van Egypte;
dan sterft van alles van de zonen Israëls
geen woord* Zie de vorige noot.!
| |
| 5 |
De Ene stelt een overeenkomst vast, en zegt:
mórgen
zal de Ene dit woord* Zie hierboven. dóen op het land!
| |
| 6 |
Dan dóet de Ene dit woord
als het morgen wordt,
en sterft
heel de levende have van Egypte;
van de have van de zonen Israëls
is er niet één gestorven!
| |
| 7 |
Farao zendt iemand uit
en ziedaar
zelfs niet één is er gestorven
van Israëls levende have;
maar zwaar blijft het hart van Farao
en hij heeft de gemeente níet heengezonden.
•
| |
| 8 |
Dan zegt de Ene
tot Mozes en tot Aäron:
neemt u vuisten vol
roet van de oven,
en laat Mozes het voor Farao’s ogen
hemelwaarts strooien;
| |
| 9 |
worden zal dat tot een stofwolk
over heel het land van Egypte!,
en worden zal het over mens en dier
tot een ontsteking, uitbrekend in zweren,
op heel het land van Egypte!
| |
| 10 |
Ze némen
het roet van de oven,-
en gaan staan voor het aanschijn van Farao;
dan strooit Mozes het hemelwaarts;
het geschiedt:
ontsteking met zweren,
uitbrekend
bij mens en dier.
| |
| 11 |
De tekenduiders
zijn niet bij machte geweest
om zich staande te houden
voor Mozes’ aanschijn
door de verschijning van de ontsteking;
want geschied is de ontsteking
bij de tekenduiders en bij álle Egyptenaren.
| |
| 12 |
Maar sterk maakt de Ene Farao’s hart
en die heeft niet naar hen gehoord;
zoals de Ene tot Mozes had gesproken.
••
| |
| 13 |
Dan zegt de Ene tot Mozes:
recht in de ochtend je schouders
en posteer je voor Farao’s aanschijn;
zeggen zul je tot hem:
zo heeft gezegd de Ene,
de God der Hebreeërs:
zend mijn gemeente heen,
dat ze mij dienen!-
| |
| 14 |
want déze keer
zend ik al mijn plagen tot uw hart,
over uw dienaars en over uw gemeenschap;
omwille daarvan dat u erkent
dat er géén is als ik op al het land;
| |
| 15 |
want reeds heb ik mijn hand uitgezonden
en u en uw gemeenschap
geslagen met de pest* Zie hierboven.
en bent u al weggevaagd van het land;
| |
| 16 |
en toch,
omwille hiervan heb ik u staande gehouden:
om u mijn kracht te laten zien
en opdat men mijn naam vertelt
op al het land;
| |
| 17 |
nóg bent u daar
als een dam tegen mijn gemeente,
door hen niet heen te zenden;
| |
| 18 |
ziehier,
ik laat morgen om deze tijd neerregenen
een zeer zware hagel;
zoals er niet over Egypte geweest is
van de dag van zijn grondvesting tot nu;
| |
| 19 |
welnu,
zend mensen uit, beveilig uw levende have
en al wat er van u is op het veld;
alles, mens en dier,
dat aangetroffen wordt op het veld
en niet is verzameld bij het huis,-
daalt over hen de hagel neer
dan zullen ze sterven;
| |
| 20 |
hij die ontzag heeft
voor het woord* Zie hierboven. van de Ene
onder de dienaars van Farao,
laat zijn dienaars en have
vluchten naar de huizen;
| |
| 21 |
en wie zijn hart niet richt
naar het woord* Zie hierboven. van de Ene
laat zijn dienaars en zijn have
achter op het veld!
•
| |
| 22 |
Dan zegt de Ene tot Mozes:
strek je hand uit tegen de hemelen,
en het geschiedt: hagel
op alle land van Egypte,-
over mens en over dier
en over alle kruid des velds
op het land van Egypte!
| |
| 23 |
Dan strekt Mozes die staf van hem uit,
tegen de hemelen,
en de Ene
heeft gegeven: donderstemmen en hagel;
vuur schiet ter aarde;
hagel laat hij regenen, de Ene,
op het land van Egypte.
| |
| 24 |
Het geschiedt: hagel
en vuur
dat tussen de hagel door schiet,-
zeer zwaar,
zoals niet is voorgekomen
in heel het land van Egypte
sinds het is voorgekomen als een volk.
| |
| 25 |
Zo slaat de hagel
op heel het land van Egypte
al wat op het veld is neer,-
van mens tot dier;
alle kruid van het veld
heeft de hagel geslagen,
elke boom op het veld gebroken.
| |
| 26 |
Alleen in het land van Gosjen,
daar waar de zonen Israëls waren,
is geen hagel geweest.
| |
| 27 |
Dan zendt Farao iemand
en roept om Mozes en om Aäron,
en zegt tot hen: ik heb gezondigd,
deze keer;
de Ene is de rechtvaardige,
en ík en mijn gemeenschap
zijn de boosdoeners;
| |
| 28 |
bidt tot de Ene,-
tevéél
is er geweest aan
donderstemmen van God en hagel;
ik zal u heenzenden,-
ge zult niet langer stilstaan!
| |
| 29 |
Mozes zegt tot hem:
zodra ik de stad ben uitgetrokken
zal ik mijn handpalmen
uitspreiden tot de Ene;
de donderstemmen zullen ophouden
en de hagel zal er niet langer wezen,
opdat u weet
dat het land is van de Ene;
| |
| 30 |
en van u en uw dienaren
weet ik
dat ge nog geen ontzag hebt
voor het aanschijn van de Ene, God!
| |
