Ja gij, gij hebt verworven mijn nieren, ✡
mij geweven
in de schoot van mijn moeder.

Ik dank u,
dat ik ontzagwekkend
wonderbaarlijk ben geschapen,
uw daden zijn wonderen!- ✡
mijn ziel
erkent dat ten zeerste!

Mijn gebeente was niet verholen
voor u die mij in het verborgene maakte, ✡
ik werd gevlochten
in het onderste der aarde.

Mij, vormeloos nog, zagen uw ogen:
op uw boekrol zijn ze alle geschreven,
dagen die werden gevormd, ✡
toen nog geen van hen er was.

Mij,
hoe kostbaar zijn uw gedachten, o God,- ✡
wat zijn hun hoofdstukken kernachtig!

Wil ik ze tellen,
   het zijn er meer dan het zand; ✡
ontwaak ik,
dan nog ben ik samen met u.

Als gij, God, boosheid ombrengt, ✡
mannen van bloed
van mij zullen wijken!-

die van u zeggen: ‘een verzinsel!’, ✡
uw naam opheffen ten leugen.

Zal ik, Ene, uw haters niet haten ✡
en walgen van
wie tegen u opstaan?

Ik ben hen gaan haten,
   mijn haat is volstrekt, ✡
zij zijn mij geworden
tot vijanden

Doorgrond mij, God, en ken mijn hart, ✡
toets mij
en ken mijn gedachten!

Wil zien
of ik op een weg van smart ben, ✡
en leid mij
op een weg naar de eeuwigheid!