| 1 |
Psalm 27 (26) • Dominus illuminatio. (v. David.)
De Ene is mijn licht en mijn redding,
voor wie zal ik vrezen?- ✡
de Ene is mijns levens veste,
voor wie dan nog verschrikt?
| |
| 2 |
Toen tegen mij naderden mensen vol kwaad
om mijn vlees te verslinden,
mijn benauwers
en mijn vijanden om mij heen, ✡
zijn zij zelf gestruikeld en gevallen!
| |
| 3 |
Al legert zich tegen mij een leger,
mijn hart wordt niet bevreesd,-
al staat een oorlog tegen mij op, ✡
toch weet ik
mij hier veilig.
| |
| 4 |
Eén ding vroeg ik van de Ene
en dat is wat ik zoek:
te zetelen in het huis
van de Ene al de dagen van mijn leven, ✡
om te aanschouwen
de lieflijkheid van de Ene,
de ochtend te zien gloren in zijn tempel!
| |
| 5 |
Want hij laat mij schuilen in een loofhut
ten dage van het kwaad, hij zal mij bergen
in het verborgene van zijn tent, ✡
op een rots
zal hij mij heffen!
| |
| 6 |
En nu zal zich opheffen mijn hoofd
over mijn vijanden rondom mij,
zal ik offeren in zijn tent
offers met geschal, ✡
ik zal zingen en spelen
voor de Ene!
| |
| 7 |
Hoor, Ene, mijn stem nu ik roep, ✡
begenadig mij, geef mij antwoord!
| |
| 8 |
Van u zei mijn hart steeds:
‘zoekt zijn aanschijn!’- ✡
Ene, uw aanschijn zal ik zoeken!
| |
| 9 |
Wil uw aanschijn niet voor mij verbergen,
wijs uw dienaar niet toornig af,
gij waart toch mijn hulp; ✡
wil mij niet verstoten, niet verlaten,
o mijn God, mijn redding!
| |
| 10 |
Al hebben mijn vader en mijn moeder
mij verlaten, ✡
de Ene verzamelt mij bij de zijnen.
| |
| 11 |
Ene, wijs mij uw weg
en leid mij op een effen pad, ✡
omwille van
wie op mij letten!
| |
| 12 |
Geef mij niet over
aan de keel van mijn benauwers, ✡
nu tegen mij zijn opgestaan valse getuigen,
snoevers vol geweld.
| |
| 13 |
O, als ik niet had vertrouwd
te zien de goedheid van de Ene ✡
in het land der levenden!
| |
| 14 |
Hoop
op de Ene: wees sterk,
je hart zij onversaagd, ✡
blijf hopen
op de Ene!
| |