| 14 |
Maar zelf blijf ik bidden tot u, Ene,
om een tijd van behagen,
God, in de rijkdom van uw vriendschap: ✡
antwoord mij
in uw reddende trouw!
| |
| 15 |
Ruk mij uit de modder,
dat ik niet wegzink,- ✡
dat ik word ontrukt aan mijn haters
en aan de diepten van het water.
| |
| 16 |
Laat niet een waterstroom mij overspoelen,
niet bodemloosheid mij verslinden, ✡
niet een bron haar mond over mij sluiten!
| |
| 17 |
Antwoord mij, Ene,
naar de goedheid van uw vriendschap, ✡
naar de overvloed van uw ontferming:
wend u tot mij!
| |
| 18 |
Verberg voor uw dienaar
uw aanschijn niet,- ✡
het is mij zo benauwd,
antwoord mij haastig!
| |
| 19 |
Nader tot mijn ziel, verlos haar, ✡
mijn vijanden ten spijt, koop mij vrij!
| |
| 20 |
Gij weet
van mijn smaad, mijn schaamte
en mijn schande,- ✡
al wie mij benauwen
staan tegenover u.
| |
| 21 |
Smaad heeft mijn hart gebroken,
ik ben vertwijfeld, ik wacht op deernis,-
maar geen!,- ✡
op troosters,
maar ik vond ze niet!
| |
| 22 |
Zij geven mij in mijn spijze gal, ✡
voor mijn dorst
drenken ze mij met azijn.
| |
| 23 |
Worde voor hun aanschijn
hun tafel tot klapnet, ✡
hun vredesmaaltijd tot een strik!
| |
| 24 |
Laat hun ogen verduisteren,
dat ze nooit meer zien, ✡
verlam hun lendenen
voor altijd!
| |
| 25 |
Stort uw gramschap over hen uit, ✡
laat de gloed van uw toorn hen achterhalen!
| |
| 26 |
Worde hun kamp een woestenij, ✡
laat er geen meer zijn
die in hun tenten zetelt!
| |
| 27 |
Want wie gij hebt geslagen
joegen zij nog eens na, ✡
over de pijn van allen die gij doorboorde
houden zij verhalen.
| |
| 28 |
Stapel bij hen schuld op schuld, ✡
laat ze in uw rechtvaardiging
niet komen!
| |
| 29 |
Laat ze worden gewist
uit het boek des levens, ✡
niet met rechtvaardigen
worden ingeschreven!
| |
