| 1 |
Mijn zoon,
als je mijn aanzeggingen aanneemt,-
mijn geboden
bij je bewaart,
| |
| 2 |
om je oor opmerkzaam te maken
voor wijsheid,-
en je hart neigt
naar goed-verstaan,
| |
| 3 |
ja als je roept om verstand,-
aan goed-verstaan
je stem geeft,
| |
| 4 |
als je dat zoekt als was het zilver,-
en je als naar verborgen schatten
daarnaar speurt,-
| |
| 5 |
dán zul je
ontzag voor de Ene verstaan,-
en kennis van God vinden.
| |
| 6 |
Ja, de Ene zal wijsheid geven,-
uit zijn eigen mond is
kennis en goed-verstaan.
| |
| 7 |
Hij bewaart voor de oprechten redding,-
is een schild
voor wie in gaafheid voortgaan
| |
| 8 |
door te houden de paden van recht;
de weg van zijn vrienden bewaakt hij.
| |
| 9 |
Dán zul je
verstaan gerechtigheid en recht,-
en oprechtheid,
elk goed voetspoor,
| |
| 10 |
wanneer wijsheid zal komen in je hart,-
en kennis
je ziel aangenaam zal zijn,-
| |
| 11 |
bezonkenheid zal waken over jou,
goed-verstaan je zal behoeden,
| |
| 12 |
om je te redden van de weg van het kwaad,-
van een man
die verdraaiingen uitspreekt,
| |
| 13 |
van hen die de paden van oprechtheid
verlaten,-
om te gaan
over de wegen van duisternis;
| |
| 14 |
die zich verheugen in kwaaddoen,-
juichen
over verdraaiingen van een kwaadstichter,
| |
| 15 |
wier paden krom zijn,-
en die met hun voetsporen
het spoor bijster zijn;
| |
| 16 |
om je te redden van een vrouw
die je vreemd is,-
van een uitheemse
die al wat ze zegt glad maakt;
| |
| 17 |
die de vertrouweling van haar jeugd
verlaat,-
het verbond van haar God vergeet;
| |
| 18 |
ja, haar huis helt over naar dood,-
naar een schimmenrijk haar voetsporen;
| |
| 19 |
allen die bij haar binnenkomen
keren niet weer,-
bereiken niet meer
paden ten leven;
| |
| 20 |
zorg dat je
de weg van goede mensen gaat,-
waakt over de paden van rechtvaardigen;
| |
| 21 |
want oprechten zullen de aarde bewonen,-
gave mensen
zullen daarop overblijven,
| |
| 22 |
en boosdoeners worden
van de aarde weggemaaid,-
verraders
worden van haar weggerukt!
•
| |
