| 1 |
Want er is voor het zilver een vindplek,-
een plaats
voor het goud dat ze louteren.
| |
| 2 |
IJzer wordt aan het stof ontnomen,-
uit gesteente
wordt koper gegoten.
| |
| 3 |
Een grens heeft men gesteld aan het duister
en tot aan het einde van alles doorvorst men,-
gesteente van lichtloosheid
en schaduw des doods.
| |
| 4 |
Men boorde een schacht uit in de mergel:
zij die geen steun hebben voor hun voeten,-
bungelden daar,
los van de stervelingen zweefden zij.
| |
| 5 |
De aarde
waaruit het brood voortkomt,-
diep onderin
wordt er gewoeld als door vuur.
| |
| 6 |
Vindplaats van saffier is haar gesteente,-
met stofjes goud daarin.
| |
| 7 |
De baan erheen, geen adelaar kent hem,-
nooit wordt die beschenen
door het oog van de havik.
| |
| 8 |
Nooit betreden hem de zonen des konings,-
nooit is over hem geschreden een jachtleeuw.
| |
| 9 |
Naar vuursteen kan men de hand strekken,-
woelen aan de wortel van de bergen,
| |
| 10 |
in de rotsen gangen klieven,-
al wat kostbaar is
kan zijn oog zien,
| |
| 11 |
bronnen van rivieren kan hij afdammen,-
wat verborgen was
brengt hij aan het licht,
•
| |
| 12 |
maar de wijsheid, waar is zij te vinden,-
waar wel
is de woonplaats van het verstand?
| |
| 13 |
Geen sterveling kent haar waarde,-
ze is niet te vinden
in het land der levenden.
| |
| 14 |
De oervloed zal zeggen: niet in mij is zij,-
de zee zal zeggen:
niet bij mij!
| |
| 15 |
Men kan geen goudbaar voor haar geven,-
geen zilver als haar koopprijs
afwegen.
| |
| 16 |
Zij is niet te schatten tegen brokaat van Ofir,-
tegen kostbare kornalijn of saffier.
| |
| 17 |
Goud noch glas zijn met haar te vergelijken,-
zij is niet te ruil voor een gulden kleinood.
| |
| 18 |
Aan bloedkoraal en bergkristal
is niet te denken,-
het ophalen van wijsheid
gaat parels te boven.
| |
| 19 |
Zij is niet te vergelijken
met topaas van Koesj,-
tegen rein brokaat
is zij niet te schatten.
•
| |
| 20 |
De wijsheid: van waar komt zij,-
waar wel
is de woonplaats van het verstand?
| |
| 21 |
Verborgen is zij voor de ogen van al wat leeft,-
voor het gevogelte des hemels verhuld.
| |
| 22 |
Verlorenheid en dood moeten zeggen:
voor onze oren
hoorden wij een horen-zeggen over haar!
| |
| 23 |
God is het die haar weg verstaat,-
hij alleen
weet haar woonplaats.
| |
| 24 |
Want hij, tot de einden der aarde blikt hij,-
alles onder de hemelen ziet hij.
| |
| 25 |
Toen hij het gewicht van de wind bepaalde,-
van de wateren
de maat vaststelde,
| |
| 26 |
toen hij de regen een wet voorschreef,-
een weg
aan onweer vol donderstemmen,
| |
| 27 |
toén zag hij haar en telde haar,-
zette haar op haar voeten,
doorvorste haar zelfs;
| |
| 28 |
en zei tot de mens:
zie, de Heer vrezen, dat is wijsheid,-
wijken van het kwaad is verstand!
••
| |
