Zie toch het beestbeest bij jou dat ik
gemaakt heb,-
het eet gras als het rundvee!

Zie toch zijn macht in zijn lendenen,-
zijn kracht
in de kabels van zijn buik!

Hij maakt de staart onder zijn buik
   stijf als een ceder,-
de pezen van zijn poten
   strengelen zich samen.

Zijn botten zijn buizen van brons,-
zijn knoken
als stangen van ijzer.

Hij is het begin van de wegen van God,-
die hem gemaakt heeft
   bracht ook zijn zwaard aan.

Ja, hun opbrengst
   dragen de bergen hem aan,-
en alles wat in het wild leeft op het veld,
die lopen daar te lachen.

Onder lotusbomen legt hij zich neer,-
verborgen in het riet, in het moeras.

Lotusbladeren schermen hem af
   met hun schaduw,-
hem omringen de wilgen in het beekdal.

Zie, zwelt de rivier, hij schrikt niet,-
hij voelt zich veilig!,
wanneer de Jordaan losbreekt tot aan zijn bek.

Neemt men hem aan zijn oogkassen vast,-
met strikken
boort men hem door de neus?