Tellen zul je je
zeven sabbatten van járen,-
   zeven jaren
zevenmaal;
wezen zullen voor jou
de dagen van zeven sabbatten van jaren:
negenenveertig jaar.

Laat dan rondgaan:
een ramshoorn met geschal,
   bij de zevende nieuwemaan
op de tiende na nieuwemaan;
op de ‘dag van de verzoeningen’,
laat ge een ramshoorn rondgaan
   in heel uw land.

Héiligen zult ge
het jaar van de vijftig jaar,
en vrijlating uitroepen in het land
   voor al zijn bewoners:
een joveel zal het voor u wezen,-
terugkeren zult ge
ieder naar zijn stek,-
ieder naar zijn familie keert ge terug!

Joveel, dát
zal het jaar van de vijftig jaar voor u wezen:
ge zult niet zaaien,-
wat daarin spontaan opschiet
   zult ge niet maaien, en
waarvan ge u moet onthouden,
   dat zult ge niet afsnijden.

Want joveel is het,- iets van
heiliging zal het voor u wezen;
zó van het veld
moogt ge zijn opbrengst wel eten.

In dit jaar van de joveel
keert ge terug,
ieder naar zijn eigen stek.

Wanneer ge iets verkoopt,
   bij een verkoop aan je maat,
of iets aankoopt uit de hand van je maat:
dan zult ge elkaar -man en broeders-
   niet benadelen.

Rekenend met het getal van jaren
   ná de joveel
koop je iets bij je maat;
rekenend met het aantal jaren
   van opbrengst
verkoopt hij iets aan jou.

Naarmate het méér jaren zijn
zal hij zijn koopprijs vermeerderen,
en naarmate het minder jaren zijn
vermindert hij zijn koopprijs;
want een aantal ópbrengsten
is het wat hij aan jou verkoopt.

Ge zult elkaar -man en maat-
   niet benadelen,-
ontzag zul je hebben voor je God;
want ik, de Ene, ben je God!

Dóen zult ge mijn inzettingen,-
mijn rechtsregels zult ge bewaken
   en ze dóen;
dan zult ge veilig wonen in het land.

Geven zal het land zijn vrucht
en eten zult ge tot verzadiging;
zetelen zult ge daarin in veiligheid.

Wanneer ge zult zeggen
‘wat moeten we eten in het zevende jaar?-
zie, we zaaien niet
en zamelen onze opbrengst niet in…’,

dan zal ik in het zesde jaar
mijn zegen over u gebieden;
die maakt de opbrengst goed
voor drie jaren.

Zááien zult ge pas weer
in het achtste jaar,-
eten zult ge van de oude opbrengst;
tot aan het negende jaar,-
tot de opbrengst dáárvan binnenkomt
zult ge de oude eten.

Het land
mag nooit voor immer worden verkocht,
want van mij is het land;
want zwervers en bijwoners zijt gij bij mij.

Bij al het land dat uw eigendom is
zult ge de mogelijkheid van ‘lossing’
   geven voor het land.
••

Stel, er raakt een broeder van jou
   aan lager wal
en hij heeft iets van zijn eigendom
   moeten verkopen:
laat dan zijn ‘losser’ komen
   die hem het naaste staat
en loskopen
wat zijn broeder heeft verkocht.

En stel,
voor iemand is er géén ‘losser’,-
maar zijn hand wordt weer toereikend
en hij heeft genoeg gevonden
   om zelf los te kopen,

dan verrekent hij de jaren na zijn verkoop,
brengt wat overblijft terug
aan de man aan wie hij het heeft verkocht,-
en keert terug naar zijn bezit.

En als zijn hand
genoeg
om hem terug te geven
   níet heeft gevonden,
dan blijft zijn verkoop
in de hand van die hem heeft gekocht
tot aan het jaar van de joveel;
bij de joveel komt het vrij
en keert het bij hem in eigendom terug.

Stel, iemand
verkoopt een woonhuis
   in een bemuurde stad,-
blíjven zal zijn recht op ‘lossing’
tot een vol jaar nadat hij het verkocht;
al die dagen blijft zijn recht op lossing.

Als er niet wordt ingelost
tot voor hem een vol jaar
is verstreken,
blijft het huis in de stad
   -ook een zonder muur-
voor immer staan op naam
   van die het gekocht heeft,-
   tot in zijn komende generaties;
het komt niet vrij bij de joveel.

Een huis in de dorpen
waar geen muur omheen staat,
wordt bij het veld van het land gerekend;
‘lossing’ zal er daarvoor mogelijk blíjven,
en bij de joveel komt het vrij.

De steden van de Levieten,-
huizen in steden die eigendom van hen zijn:
een eeuwig recht op lossing zal er wezen
   voor de Levieten.

Wanneer een van de Levieten loskoopt,
komt een verkocht huis
   in een stad uit zijn eigendom
   vrij bij de joveel;
want de huizen
in de steden van de Levieten,
dat is hún eigendom
onder de zonen Israëls.

Het veld dat als dreef dient voor hun steden
   zal niet worden verkocht;
want een eigendom voor eeuwig
   is dat voor hen.
••

Stel, een broeder van jou raakt aan lager wal,-
zijn hand wankelt en zoekt steun bij jou:
vasthouden zul je hem
-ook als hij zwerver en bijwoner is-
   en léven zal hij bij jou.

Neem van hem nooit rente of winst,-
ontzag zul je hebben voor je God;
leven zal je broeder bij jou!

Je geld
geef je hem niet tegen rente;
en niet tegen wínst zul je hem je eten geven.