In het vijftiende jaar
van de heerschappij van Tiberius Caesar
-als Pontius Pilatus heerst over Judea,
Herodes viervorst over Galilea is,
zijn broer Filippus viervorst is van Iturea
en de streek van Trachonitis,
en Lysanias viervorst van Abilene is,

onder heiligdomsoverste Annas, en Kajafas-
geschiedt het woord van God
aan Johannes, de zoon van Zacharias,
in de woestijn.

Hij komt tot heel de streek van de Jordaan,
predikend een doop van bekering
tot loslating van zonden,-

zoals geschreven is
in de boekrol van de uitspraken van Jesaja
de profeet:
‘de stem van een die roept in de woestijn:
bereidt de weg van de Heer,
maakt recht zijn paden!-

elke kloof moet worden gevuld
en elke berg, elke heuvel geslecht;
de kronkelingen rechtgetrokken
en de barre wegen vlak gemaakt:

alle vlees zal zien
de redding door God!’ (Jes. 40,3-5)

Dus heeft hij gezegd
tot de scharen die uittrekken
om door hem te worden gedoopt:
adderengebroed, wie heeft u wijsgemaakt
dat ge de toorn die losbreekt
moet ontvluchten?-

draagt dus vruchten de bekering waardig;
en begint er niet aan bij uzelf te zeggen:
wij hebben toch Abraham als vader!-
want ik zeg u dat God bij machte is
uit deze stenen
voor Abraham kinderen op te wekken!-

maar reeds ligt ook de bijl-der-waardigheid
aan de wortel van de bomen:
elke boom dan die geen goede vrucht draagt
wordt omgehakt en in het vuur geworpen!