maar Christus is het als zoon over zijn huis;
zijn huis: dat zijn wij,
zolang wij maar de vrijmoedigheid
vasthouden
en de fierheid van de hoop.

Daarom, zoals de Geest zegt, de heilige:
‘heden, zo gij zijn stem hoort,

verhardt uw harten niet
zoals in de verbittering,
ten dage van de beproeving in de woestijn,

waar uw vaderen mij hebben beproefd
tot tartens toe,
en mijn werken zagen,

veertig jaren lang; daarom werd ik
vergramd op die generatie
en zei: altijd dwalen zij met hun hart,
zij hebben mijn wegen niet willen kennen,

zodat ik in mijn toorn heb gezworen:
als zij ooit zullen binnenkomen
in mijn rust!’ (Ps. 95,7-11).

Ziet toe, broeders, dat nooit in iemand van u
een boos hart zal zijn
van ongeloof
waarin men afvalt van de levende God,

maar doet dag aan dag beroep op elkaar
zolang ‘heden’ wordt geroepen,
opdat niemand uit u zich verhardt
in de afdwaling van de zonde,

want wij zijn de Gezalfde
deelachtig geworden
-mits wij het beginsel van de standvastigheid
ten einde toe zonder aarzeling aanhouden-