| 1 |
Simson gaat naar Gaza;
hij ziet daar een vrouw aan die een hoer is
en komt bij haar binnen.
| |
| 2 |
Als tot de Gazatieten wordt gezegd
‘Simson is hierheen gekomen’
omringen zij hem
en belagen ze hem heel de nacht
in de poort van de stad;
heel de nacht houden zij zich rustig, zeggend:
vóór het licht van de ochtend
hebben we hem omgebracht!
| |
| 3 |
Simson ligt neer tot halverwege de nacht;
halvernacht staat hij op,
maakt zich meester
van de deuren van de stadspoort
en de twee posten,
rukt ze uit, met grendel en al
en legt ze op zijn schouders;
hij klimt ermee omhoog
naar de top van de berg
die op het aanschijn van Hebron ligt.
•
| |
| 4 |
Het geschiedt hierna
dat hij een vrouw liefkrijgt
in het beekdal Soreek;
haar naam is Delila,- koningin van de nacht.
| |
| 5 |
De tirannen der Filistijnen
klimmen naar haar op
en zeggen tot haar: verleid hem
en zie waardoor zijn kracht zo groot is
en waarmee wij hem zouden aankunnen;
boeien zullen wij hem dan
om hem te bedwingen,
en wij, wij zullen aan jou geven
per man
elfhonderd sikkels zilver!
| |
| 6 |
Dan zegt Delila tot Simson:
meld toch aan mij
waardoor je kracht zo groot is,-
waarmee je bent te boeien
om je te bedwingen!
| |
| 7 |
Simson zegt tot haar:
als ze mij boeien
met zeven verse pezen
die niet verdroogd zijn,
zwak zal ik worden, en wezen
als elkeen van het mensdom!
| |
| 8 |
Dan brengen ze haar als opgangsgave,
de tirannen der Filistijnen,
zeven verse pezen die niet verdroogd zijn,-
en zij boeit hem daarmee.
| |
| 9 |
Terwijl de belager
bij haar zit in de binnenkamer,
zegt zij tot hem:
de Filistijnen over je, Simson!-
en hij verscheurt de pezen
zoals een snoer van grof vlas scheurt
zodra het vuur ruikt;
zijn kracht werd niet bekend.
| |
| 10 |
Dan zegt Delila tot Simson:
zie, je hebt de gek met mij gestoken
en leugens tot mij gesproken;
meld nú toch aan mij
waarmee je bent te boeien!
| |
| 11 |
Hij zegt tot haar:
als ze mij in boeien boeien
met nieuwe touwen,
waarmee nog geen werk is gedaan,-
zwak zal ik worden, en wezen
als elkeen van het mensdom!
| |
| 12 |
Delila neemt nieuwe touwen
en boeit hem daarmee.
Dan zegt ze tot hem:
de Filistijnen over je, Simson!,
terwijl de belager in de binnenkamer zit;
hij scheurt ze van zijn armen als een draad.
| |
| 13 |
Dan zegt Delila tot Simson:
tot hiertoe heb je de gek met mij gestoken
en leugens tot mij gesproken;
meld mij
waarmee je bent te boeien!
Hij zegt tot haar:
als je
de zeven strengen van mijn hoofdhaar
verweeft met de schering van de weefstoel!
| |
| 14 |
Zij stoot ze vast met de pin
en zegt tot hem:
de Filistijnen over je, Simson!-
hij schrikt wakker uit zijn slaap
en scheurt de pin
van de weefstoel en de schering los.
| |
| 15 |
Zij zegt tot hem:
hoe kun je zeggen ‘ik heb je lief’
terwijl je hart niet bij me is?-
drie keren al heb je de gek met me gestoken
en mij niet gemeld
waardoor je kracht zo groot is!
| |
| 16 |
En het geschiedt:
als zij hem met haar woorden
alle dagen heeft benauwd
en een kwelling voor hem wordt,
wordt zijn ziel tot stervens toe mismoedig.
| |
| 17 |
Hij meldt haar heel zijn hart
en zegt tot haar:
geen scheermes
is ooit over mijn hoofd geklommen,
want een nazir,-
een gewijde van God ben ik,
van de schoot van mijn moeder af;
als ik zou worden geschoren,
wijken zal dan van mij mijn kracht,
en zwak zal ik worden, en wezen
als heel het mensdom!
| |
| 18 |
Dan ziet Delila in
dat hij haar heel zijn hart gemeld heeft;
zij zendt een bode,
laat de tirannen der Filistijnen roepen en zegt:
klimt ditmaal op,
want gemeld heeft hij mij heel zijn hart!
De tirannen der Filistijnen
klimmen tot haar op
en klimmen op met het zilver in hun hand.
| |
| 19 |
Zij laat hem inslapen tussen haar knieën,
roept de man
en scheert af
de zeven strengen van zijn hoofdhaar;
zo onderneemt zij het om hem te bedwingen
en wijkt zijn kracht van hem.
| |
| 20 |
Ze zegt:
de Filistijnen over je, Simson!-
en hij wordt wakker uit zijn slaap
en zegt: ik tijg uit
zoals keer op keer en schud me los!-
hij weet niet
dat de Ene van hem is geweken.
| |
| 21 |
Dan overmeesteren hem de Filistijnen
en steken ze hem de ogen uit;
ze laten hem afdalen naar Gaza
en boeien hem met dubbel koper;
hij wordt een maler
in het huis van de geboeiden.
| |
| 22 |
Maar zodra het afgeschoren is
begint zijn hoofdhaar weer uit te lopen.
•
| |
| 23 |
De tirannen der Filistijnen
hebben zich verzameld
om een groot offer te offeren
aan Dagon, hun god, en voor de vreugde;
zij zeggen:
onze god gaf ons in de hand
Simson, onze vijand!
| |
| 24 |
Als ze hem zo zien, die gemeente,
loven ze hun god;
want, hebben ze gezegd:
onze god gaf ons in de hand
Simson, onze vijand,
de verwoester van ons land
die velen van ons heeft doorboord!
| |
| 25 |
En het geschiedt als hun hart goedgestemd is,
dat ze zeggen:
roept Simson erbij, die kan ons laten lachen!
Ze roepen Simson erbij
uit het huis van de geboeiden;
en hij wekt de lach op hun aanschijn;
ze laten hem staan tussen de standzuilen.
| |
| 26 |
Dan zegt Simson tot de jongen
die hem bij de hand houdt:
gun mij wat rust,
laat mij de zuilen betasten
waarop dit huis steunt,-
dan kan ik daartegen leunen!
| |
| 27 |
Het huis
is vol mannen en vrouwen
en daarheen zijn ook gekomen
alle tirannen der Filistijnen;
op het dak
zo’n drie duizendtallen, man en vrouw,
die toezien bij het lachen om Simson.
| |
| 28 |
Dan roept Simson tot de Ene en zegt:
mijn Heer, Ene,
gedenk mij toch
en maak mij
toch slechts deze keer nog sterk,
o God,
dan zal ik mij voor mijn twee ogen
met één enkele wraak
op de Filistijnen wreken!
| |
| 29 |
Simson omklemt de twee middelste zuilen
waarop het huis steunt
en leunt zwaar tegen hen aan,-
met één in zijn rechterhand
en één in zijn linker.
| |
| 30 |
Dan zegt Simson:
sterve mijn ziel samen met de Filistijnen!
Met kracht strekt hij zich uit
en het huis valt over de tirannen
en over heel de gemeente daarin;
zo worden de doden
die hij heeft gedood bij zijn dood
er meer
dan hij heeft gedood bij zijn leven.
| |
