Gemeld wordt aan Joab:
zie, de koning weent en rouwt om Absalom!

Zo wordt de redding
   op die dag tot rouw
   voor heel de manschap,-
omdat de manschap
heeft horen zeggen op die dag:
de koning is bedroefd om zijn zoon!

Slechts steels komt de manschap
   op die dag
   de stad binnen,-
zo steels als
een beschaamde manschap doet
wanneer ze in de oorlog zijn gevlucht.

Met zijn aanschijn omhuld
schreeuwt de koning met grote stem:
mijn zoon Absalom!,
Absalom mijn zoon, mijn zoon!
••

Dan komt Joab
   bij de koning het huis in,-
en zegt:
je hebt vandaag te schande gemaakt
   het aanschijn van al je dienaren,
die vandaag jouw ziel
   hebben laten ontsnappen,
de ziel van je zonen en je dochters,
de ziel van je vrouwen
en de ziel van je bijvrouwen!-

door lief te hebben wie jou haten
en door te haten wie je liefhebben!-
want vandaag heb je gemeld
dat oversten en dienaren voor jou niets zijn,
ja, vandaag ben ik te weten gekomen
dat als Absalom leefde
   en wij allemaal vandaag
   gestorven waren,
dat het dán recht geweest was in je ogen!-