David spreekt tot de Ene
de woorden van deze zang,-
ten dage dat de Ene hem
   redt uit de greep van
   al zijn vijanden, uit de greep van Saul.

Hij zegt:
   Ene, mijn steenrots en mijn bastion,
voor mij die maakt dat ik ontkom!

Mijn God, mijn rots, bij hem vind ik toevlucht;
mijn schild,
de hoorn die mij redt,
mijn hoge burcht, mijn toevlucht,
mijn redding,-
van geweld red je mij!

Geloofd zij hij!- ik roep de Ene,-
en van mijn vijanden word ik gered.

Want mij omvingen brekende golven
   vol dood,-
belials-beken vielen over mij heen.

Banden der hel hadden mij omringd,-
worgstrikken des doods traden mij tegen.

In dit nauw riep ik de Ene aan,
ik riep tot mijn God;
hij hoorde uit zijn troonhal mijn stem
en mijn kreet om hulp in zijn oren.

Toen schokte en schudde de aarde,
de grondslagen der hemelen sidderden,-
en schokten, want het was in hem ontbrand.

Rook steeg op uit zijn neus,
een vuur uit zijn mond vrat om zich heen;
gloeiende kolen brandden van daaruit.

Hij neigde de hemel en daalde neer;
een wolkenzwerk onder zijn voeten.

Hij reed op een cheroev en vloog;
liet zich zien op de vleugels van de wind.

Hij stelde duisternis rondom zich;
   als loofhutten,-
duistere wateren, een dichte massa wolken.

Uit de lichtglans tegenover hem:
brandden gloeiende kolen vuur.

Vanuit de hemelen
   liet de Ene het donderen,-
de Hoogste gaf zijn stem.

Hij schoot pijlen af
   en wist hen te verspreiden,-
slingerde een bliksem
   en bracht hen in de war.

Zichtbaar werden de beddingen der zee,
bloot lagen de grondslagen der wereld;
door het schelden van de Ene,
door het snuiven van de geestesadem
   van zijn neus.

Hij reikte van omhoog en nam mij mee,-
hij trok mij uit het wilde water,

ontrukte mij aan mijn vijand zo sterk,-
aan mijn haters,
al waren zij steviger dan ik.

Zij traden mij tegen
   op de dag van mijn rampspoed,-
maar toen werd de Ene mij een stut.

Hij leidde mij uit in de ruimte,-
hij schonk mij vrijheid,
   want in mij had hij behagen.

Mij vergold de Ene naar mijn oprechtheid,-
naar de reinheid van mijn handen
   gaf hij mij terug.

Omdat ik heb bewaakt
   de wegen van de Ene,-
en geen booswicht ben geweest,
   los van mijn God.

Want al zijn rechtsregels staan voor mij,-
en zijn wetten, ik zal daarvan niet wijken.

Volkomen wil ik horen bij hem,-
en worden bewaard
   voor onrecht van mijn kant.

De Ene gaf mij terug
   naar mijn oprechtheid,-
naar mijn reinheid, hem voor ogen.

Met een vriend sluit gij vriendschap,-
met een kerel volmaakt zijt gij volmaakt.

Met een zuivere betoont gij u zuiver,-
en met een draaier slingert gij ook.

Want een gemeenschap gebogen redt gij uit,-
en uw ogen zijn tegen de hovaardigen
   die gij vernedert.

Want gij zijt mijn lamp, o Ene,-
de Ene klaart mijn duisternis op.

Want met u overloop ik een bende,-
met mijn God spring ik over een muur.