Hoort, kustlanden, naar mij,
weest opmerkzaam, naties, van verre!-
de Ene heeft van de moederschoot af
   mij geroepen,
sinds mijn moeders ingewanden
   mijn naam gedacht.

Hij maakte mijn mond
   zo scherp als een zwaard,
in de schaduw van zijn hand
   heeft hij mij laten schuilen;
hij heeft mij gemaakt
   tot een glinsterende pijl,
in zijn koker hield hij mij verborgen.

Hij zei tot mij: mijn dienaar ben jij,-
Israël,
in wie ik luisterrijk ben!

Toen moest ik zeggen:
   vergeefs heb ik mij vermoeid,
voor woestheid en ijlte
   heb ik mijn kracht verknoeid,-
maar toch is mijn recht bij de Ene,
mijn loon bij mijn God!

Maar nu heeft de Ene gezegd
   -die mij van de moederschoot af
   heeft gevormd
   tot dienaar van hem,
om Jakob te doen terugkeren tot hem,
opdat Israël bij hem wordt verzameld,-
dat ik zwaar weeg in de ogen van de Ene
en mijn God mijn sterkte zal wezen;

hij zegt: te gering is het
   dat jij mij een dienaar bent
om Jakobs stammen te doen opstaan
en Israëls twijgen te doen terugkeren;
gegeven heb ik je ook
   tot een licht voor de volkeren,
dat mijn heil zal reiken
   tot de rand van de aarde!
••

Zo heeft gezegd de Ene, Israëls verlosser,
   zijn Heilige,
tot de verachte ziel,
   door het volk verafschuwd,
   dienstknecht van heersers:
koningen zullen je zien en opstaan,
vorsten zullen diep buigen,-
omwille van de Ene, die getrouw is,
de Heilige van Israël die jou heeft verkoren!

Zo heeft de Ene gezegd:
in een tijd van welbehagen
   wil ik je antwoorden,
ten dage des heils zal ik je helpen;
ik zal je behoeden,
je bestemmen
   tot een verbond met de gemeenschap,
om het land te doen opstaan,
om weer deel te geven aan erfdelen verwoest;

om te zeggen tot wie gebonden zijn: trekt uit,
tot die in het duister: komt tevoorschijn!
Langs alle wegen zullen zij weiden,
op alle kale hoogten ligt voor hen een weide.