| 1 |
Psalm 22 (21) • Deus, Deus meus. (Voor de koorleider, op
‘De hinde in het morgenrood’;
een musiceerstuk v. David.)
| |
| 2 |
Mijn God, mijn God,
waarom hebt ge mij verlaten, ✡
ver van mijn redding,
van de woorden die ik brul?
| |
| 3 |
‘O mijn God!’-
roep ik bij dag, gij antwoordt niet,- ✡
de nacht door,
maar tot stilte kom ik niet!
| |
| 4 |
Gij, Heilige, zijt het ✡
die zetelt
daar waar Israel u looft,
| |
| 5 |
bij u wisten onze vaderen zich veilig, ✡
zochten veiligheid
en gij deedt hen ontkomen;
| |
| 6 |
tot u schreeuwden zij
en vonden ontkoming, ✡
zochten veiligheid bij u,
werden niet beschaamd.
| |
| 7 |
En ik,- een worm, niets mans meer, ✡
de smaad van de mensen,
geminacht bij de manschap;
| |
| 8 |
al wie mij zien drijven met mij de spot, ✡
trekken met de lip,
schudden het hoofd.
| |
| 9 |
‘Die wentelde het op de Ene,
laat die zorgen voor uitkomst, ✡
hem ontrukken,-
hij heeft toch in hem behagen!’
| |
| 10 |
Ja, u trok mij uit de schoot, ✡
legde mij veilig
aan de borsten van mijn moeder.
| |
| 11 |
Op u ben ik geworpen
van de baarmoeder af, ✡
sinds mijn moeders schoot
zijt gij mijn God!
| |
| 12 |
Blijf dan niet ver van mij
nu benauwing te na komt, ✡
nu er niemand is die helpt!
| |
| 13 |
Omringd ben ik door troepen varren, ✡
Basans buffels sluiten mij in;
| |
| 14 |
ze sperden tegen mij open hun muil, ✡
een leeuw
verscheurend en brullend!
| |
| 15 |
Ik ben uitgegoten als water,
uit elkaar liggen
al mijn beenderen,
mijn hart lijkt geworden tot was, ✡
in mijn binnenste
gesmolten!
| |
| 16 |
Als een potscherf is verdroogd mijn kracht,
mijn tong aan mijn gehemelte gekleefd, ✡
in het stof des doods legt gij mij neer!
| |
| 17 |
Want omringd ben ik
door honden,
kwaadwilligen hebben met z’n allen
mij omsingeld, ✡
doorstoken
mijn handen en mijn voeten.
| |
| 18 |
Al mijn beenderen kan ik tellen; ✡
zij, zij kijken toe
en zien het met mij aan.
| |
| 19 |
Onder elkaar
verdelen zij mijn gewaden,- ✡
over mijn kleding
werpen zij het lot!
| |
| 20 |
Gij, Ene, blijf toch niet ver!,- ✡
o mijn sterkte,
haast u mij ter hulpe!
| |
| 21 |
Ontruk mijn ziel aan het zwaard, ✡
aan de hand van de hond
het enige dat ik heb!
| |
| 22 |
Red mij uit de muil van de leeuw, ✡
van de horens van de bizons!-
geef mij antwoord!
| |
| 23 |
Vertellen zal ik
uw naam aan mijn broeders, ✡
in de vergaderde schare zal ik u loven:
| |
| 24 |
die de Ene vreest, zingt hem uw lof,
alle zaad van Jakob, geeft hem glorie!- ✡
ducht hem,
alle zaad van Israël!
| |
| 25 |
Want hij heeft niet veracht en niet versmaad
de gebogenheid van een gebukte,
niet voor hem verborgen zijn aanschijn; ✡
toen hij tot hem riep om hulp
heeft hij gehoord.
| |
| 26 |
Van u
mijn loflied waar een schare is vergaderd, ✡
ik zal betalen mijn geloften
tegenover wie hem vrezen!
| |
| 27 |
Eens eten gebukten
en worden zij verzadigd,
loven de Ene zij die hem zoeken, ✡
leeft hun hart op voor altijd!
| |
| 28 |
Eens worden indachtig
en keren zich tot de Ene
alle uithoeken der aarde, ✡
en buigen voor uw aanschijn
alle families van volkeren.
| |
| 29 |
Want het koningschap is aan de Ene, ✡
hij is heerser
over de volken!
| |
| 30 |
Dan hebben gegeten en buigen voor hem
alle vetten der aarde,
knielen voor zijn aanschijn
al wie moesten dalen in het stof,- ✡
en wie zijn ziel
niet in leven wist te houden.
| |
