| 1 |
Het woord dat aanschouwd heeft:
Jesaja, zoon van Amots,-
over Juda en Jeruzalem.
| |
| 2 |
Geschieden zal het later in de dagen:
wélgegrond zal wezen
de berg met het huis van de Ene
als het hoofd van de bergen;
verheffen zal hij zich boven de heuvels,
en toestromen zullen tot hem alle volkeren;
| |
| 3 |
gaan zullen
gemeenschappen vele
en zeggen zullen ze: gaat mee,
klimmen wij op
naar de berg van de Ene,
naar het huis van de God van Jakob;
dat hij ons zal onderrichten
aangaande zijn wegen
en wij zullen gaan over zijn paden!-
want van Sion zal het onderricht uitgaan,
het spreken van de Ene uit Jeruzalem.
| |
| 4 |
Richten zal hij tussen de volkeren,
vonnis vellen voor gemeenschappen vele;
smeden zullen ze hun zwaarden
tot ploegscharen,
hun speren tot snoeimessen;
niet meer opheffen zal
volk tegen volk een zwaard,
ze zullen de oorlog niet langer leren.
•
| |
| 5 |
Huis van Jakob,-
gaat mee, laten we voortgaan
in het licht van de Ene!
| |
| 6 |
Want gij hebt verworpen
uw gemeente,
het huis van Jakob,
want zij hebben zich volgeladen
vanuit het oosten
met zoveel wolkenwichelaars
als de Filistijnen;
met de kinderen van vreemdelingen
doen zij handslag.
| |
| 7 |
Vol is zijn land
van zilver en goud,
er is geen grens aan zijn schatten;
vol is zijn land van paarden
en er is geen grens aan zijn wagens.
| |
| 8 |
Vol is zijn land van godenbeeldjes,-
voor het maaksel van zijn handen
werpen zij zich neer,
voor wat zijn vingers hebben gemaakt.
| |
| 9 |
Daar bukt zich de mens,
vernedert zich de man;
nooit zult gij dat voor hen dragen!
| |
| 10 |
Kom binnen in de rots,
verberg je in het stof,-
gezien de verschrikking van de Ene
en de luister van zijn hoogheid.
| |
| 11 |
De hoge ogen
der mensheid zijn neergeslagen,
ingezakt is de verwatenheid van mannen,-
boven alles uit steekt de Ene, hij alleen,
te dien dage.
••
| |
| 12 |
Want er komt een dag
voor de Ene, de Omschaarde,
over al wat hoog is en verwaten,-
en over al wat zich verheft:
dat wordt vernederd.
| |
| 13 |
Over alle ceders van de Libanon,
zo verwaten zich verheffend;
over alle eiken van de Basan.
| |
| 14 |
Over alle bergen verwaten,-
over alle heuvels die zich heffen.
| |
| 15 |
Over elke hoge toren,-
over elke muur onneembaar.
| |
| 16 |
Over alle schepen van Tarsjiesj,-
over alle kostbare stevens.
| |
| 17 |
Inzakken zal de hoogheid van de mens,
vernederd worden
de verwatenheid van mannen;
boven alles uit steekt de Ene, hij alleen,
te dien dage.
| |
| 18 |
De godenbeeldjes, geheel en al vergaat dat.
| |
| 19 |
Komen zullen ze
in de spelonken van de rotsen,
en in holen in het stof;
gezien
de verschrikking van de Ene
en de luister van zijn hoogheid,
als hij opstaat om de aarde te doen beven.
| |
| 20 |
Te dien dage werpt de mens weg
zijn godenbeeldjes van zilver
en zijn godenbeeldjes van goud,-
die ze zich hebben gemaakt
om zich voor neer te werpen,
voor mollen en muizen,
| |
| 21 |
om binnen te komen
in de reten van de rotsen
en in de kloven van de klippen,-
vanwege
de verschrikking van de Ene
en de luister van zijn hoogheid,
als hij opstaat om de aarde te doen beven.
| |
| 22 |
U allen, trekt u terug van de mens
in wiens neus slechts een ademtocht is,-
want als wat is hij te beschouwen?
•
| |
