| 1 |
Zal de rechtvaardige verloren gaan,
geen mens die het aan het hart gaat;
mannen van vroomheid worden weggerukt
en niemand die beseft
dat de rechtvaardige wordt ontrukt
aan de verschijning van het kwáád!,
| |
| 2 |
vrede komt binnen
waar ze op hun ligbanken rusten,-
al wie rechtuit zijn weg gaat.
| |
| 3 |
Maar jullie: nadert hierheen,
zonen van een heks,-
zaad van een vreemdganger en een hoer!
| |
| 4 |
Over wie verlustigen jullie je,
tegen wie spert ge uw mond wijd open,
maakt ge een lange tong?-
zijn jullie geen kinderen uit een misstap,
zaad waarover is gelogen?,
| |
| 5 |
mensen die zich heet laten maken
bij de godseiken,
onder elke sappige boom,-
die in beekdalen hun kinderen slachten,
in de kloven van de rotsen!
| |
| 6 |
Bij de gladde stenen in het beekdal
is je deel,
ja die, die zijn je lot;
ook heb je voor hen
een plengoffer vergoten,
een broodgift opgedragen;
moet ik mij daarbij laten troosten?
| |
| 7 |
Op een berg hoog en verheven
heb je je ligbed gezet;
ook ben je daarheen opgeklommen
om een slachtoffer te offeren.
| |
| 8 |
Achter deur en post
heb je je man-beeld gezet,-
ja, weg van mij
heb je je ontsluierd, heb je het beklommen
en je ligbed breed gemaakt;
je hebt je verbonden met sommigen van hen
wier ligbed je hebt liefgehad,
wier hand je hebt aanschouwd.
| |
| 9 |
Je trok naar de Moloch met olijfolie,
zorgde voor
een overvloed van geurmengsels,-
zond je gezanten tot ver weg,
vernederde jezelf tot in het schimmenrijk.
| |
| 10 |
Door de veelheid van je reizen
werd je moe,
maar je zei nooit ‘hopeloos!’-
een leven naar je hand wist je te vinden,
daarom werd je niet ziek.
| |
| 11 |
Voor wie
ben je zo in zorgen geweest of bevreesd
dat je mij beliegt,
aan mij niet hebt gedacht,
niet ter harte hebt genomen?-
nietwaar?- ik zwijg al sinds eeuwig,
mij hoef je niet te vrezen!
| |
| 12 |
Als ik van je gerechtigheid melding maak,-
en van je daden: ze zullen je niet baten!
| |
| 13 |
Wanneer je schreeuwt mogen zij je redden
die jij vergaderd hebt;
hen allen zal een ademtocht optillen,
een nevel neemt hen weg;
maar wie toevlucht zoekt bij mij
zal de aarde beërven
en de berg van mijn heiligdom bezitten.
| |
| 14 |
Zeggen zal hij:
baant, baant, bereidt de weg,-
haalt elk struikelblok
van de weg van mijn gemeente!
••
| |
| 15 |
Want zo heeft gezegd de hoge, de verhevene,
wiens naam is Immer-wonende en Heilige:
in den hoge en in heiligheid woon ik,-
en bij de verbrijzelde
en vernederde van geest
om de geest van vernederden te doen leven
en te doen leven het hart van verbrijzelden.
| |
| 16 |
Want niet voor eeuwig zal ik twisten,
niet voor immer zal ik toornen,-
want dan zou hun geest
van voor mijn aanschijn
verkwijnen,
de levensgeesten die ikzelf heb gemaakt!
| |
| 17 |
Om de ongerechtigheid van zijn winstbejag
was ik vertoornd en sloeg ik hem,
verborg ik mij, zo vertoornd was ik,-
toen hij afgekeerd de weg van zijn hart ging.
| |
| 18 |
Zijn wegen heb ik gezien,
maar ik zal hem genezen,-
hem geleiden,
vrede en vertroostingen schenken aan hem
en zijn rouwdragers.
| |
| 19 |
Ik schep de vrucht der lippen;
vrede, vrede!,
voor wie ver weg is en wie nabij is,
heeft gezegd de Ene: ik zal hem genezen.
| |
| 20 |
Maar de bozen zijn als de opgejaagde zee,-
wanneer die niet kalm kan worden
en zijn wateren slijk en modder opjagen.
| |
| 21 |
Geen vrede,
heeft mijn God gezegd, voor de bozen!
••
| |