In het sterfjaar van koning Oezia
zie ik mijn Heer zitten op een troon
hoog en verheven,
zijn zomen vullen de hal.

Serafs staan stil boven hem
met zes vleugels, zes vleugels elk;
met twee bedekt hij zijn aanschijn,
met twee bedekt hij zijn voeten
   en met twee vliegt hij.

De een riep tot de ander en zei:
heilig, heilig, heilig is de Ene,
   de Omschaarde,-
heel de aarde is vol van zijn glorie!

De deurpinnen in de drempels schudden
van de stem die riep;
het huis werd vol van rook.

Ik zeg:
wee mij, want ik verga,
want een man
   onrein van lippen ben ik
en te midden van een gemeente
   onrein van lippen
ben ik gezeten!-
want:
de Koning, de Ene,
   de Omschaarde, hebben mijn ogen gezien!

Dan vliegt
één van de serafs naar mij toe
met in zijn hand een gloeiende kool,-
met een tang
genomen van het altaar.

Hij raakt daarmee mijn mond aan
en zegt:
zie, dit heeft je lippen aangeraakt,-
geweken is je ongerechtigheid
en je zonde is verzoend!

Ik hoor
de stem van mijn Heer zeggen:
wie moet ik zenden,
   wie zal voor ons gaan?-
en ik zeg: hier ben ik, zend mij!

Dan zegt hij:
gá, zeggen zul je tot deze gemeente:
‘hoort om te horen, en verstaat het niet!,
ziet om te zien, en komt niets te weten!’-

vervet het hart van deze gemeente,
maak zijn oren zwaar
   en strijk zijn ogen dicht,-
anders zal hij met zijn ogen zíen
   en met zijn oren hóren
en met zijn hart verstáán;
   hij zal zich omkeren en genezing vinden!

Ik zeg:
tot wanneer, Heer?,
en hij zegt:
totdat zijn vernield
   de steden,- geen ingezetene over,
de huizen,- geen –rode– mens meer over,
en de –rode– grond
   vernield is tot een woestenij.

Vér weg zal de Ene de mens brengen,-
overvloedig zal de verlatenheid zijn
   in de ruimte van het land.

Is daarin nog een tiende deel over
en zal dat op zijn beurt weer zijn geworden
   om leeg te halen:
zoals de godseik en de steeneik,
   bij wie na het vellen
   een tronk overblijft,
zo zal de tronk dáárvan
   een geheiligd zaad zijn!
•