Om Sions wil mag ik niet zwijgen,
omwille van Jeruzalem zal ik niet rusten,-
totdat haar gerechtigheid
als de lichtglans uittrekt
en haar redding als een fakkel ontbrandt.

Zien zullen volkeren jouw gerechtigheid,
alle koningen jouw glorie;
geroepen wordt tot jou een nieuwe naam
die de mond van de Ene zal bepalen.

Wezen zul jij een luisterrijke krans
   in de hand van de Ene,
een koninklijk ornaat
   in de handpalm van je God.

Tot jou zal niet meer worden gezegd:
   verlatene,
tot je land wordt niet meer gezegd:
   een woestenij,
nee, van jou
zal worden geroepen: mijn behagen is zij!,
en van je land: gehuwde!-
want de Ene heeft behagen in jou
en je land wordt nu gehuwd.

Want zoals een jonggezel een maagd huwt
zal je bouwmeester jou huwen,-
een bruidegom is verrukt over een bruid,
je God zal verrukt zijn over jou!

Op jouw muren, Jeruzalem,
heb ik wachters uitgezet:
heel de dag en heel de nacht, voortdurend
mogen ze niet zwijgen;
gij die de Ene indachtig maakt,
geen rust voor u!

Gunt hem geen rust,-
totdat hij heeft gevestigd,
totdat hij Jeruzalem maakt
   tot een lofzang op aarde!

Gezworen heeft de Ene
   bij zijn rechterhand,
   bij zijn arm zo vol van kracht:
als ik óóit nog je graan weggeef
   als eten voor je vijand,
als óóit de zonen van een vreemde
jouw most zullen drinken
waarvoor jij hebt gezwoegd!…

Nee, wie het hebben ingezameld
   zullen het eten,
en loven zullen zij de Ene,-
en wie hem oogsten zullen hem ook drinken,
   in de voorhoven van mijn heiligdom.
••

Trekt voorbij, trekt door de poorten,
baant de gemeente de weg!-
hoogt op, hoogt de heirbaan op,
   ontdoet hem van stenen,
heft een banier omhoog
   voor de gemeenschappen!

Zie, de Ene
heeft doen horen tot aan de rand der aarde,-
zegt tot de dochter Sions:
zie, je redding komt!-
zie, zijn loon heeft hij bij zich,
zijn handelen gaat voor zijn aanschijn uit.

Roepen zullen ze tot hen:
   gemeente van het heiligdom,
verlosten van de Ene!-
tot jou zal worden geroepen: ‘langgezochte’,
‘stad-nooit-verlaten’!
••