| 1 |
Dan zegt de Ene
tot Mozes:
zeg tot Aäron:
strek je hand uit, met je staf,
over de rivieren,
over de stromen en over de moerassen,
en laat over het land van Egypte
de kikvorsen opklimmen!
| |
| 2 |
Dan strekt Aäron zijn hand uit
over Egyptes wateren,-
en klimt de kikvors omhoog
en overdekt het land van Egypte.
| |
| 3 |
Net zó doen de tekenduiders
met hun geheime kunsten:
ze laten de kikvorsen omhoogklimmen
over het land van Egypte.
| |
| 4 |
Dan roept Farao Mozes en Aäron
en zegt: bidt tot de Ene
dat hij de kikvorsen laat wijken
van mij en van mijn gemeenschap,-
dan zal ik de gemeente heenzenden
en kunnen zij offers brengen aan de Ene!
| |
| 5 |
Mozes zegt tot Farao:
houd de eer aan uzelf tegenover mij;
voor wánneer zal ik bidden voor u,
voor uw dienaars en voor uw gemeente
om de kikvorsen weg te maaien
van u en uw huis,
dat ze alleen in de Stroom zullen resteren?
| |
| 6 |
Hij zegt: voor mórgen!
Dan zegt hij: naar uw woord!-
opdat u weet
dat er géén is als de Ene, onze God;
| |
| 7 |
wijken zullen de kikvorsen
van u en van uw huizen,
van uw dienaars en van uw gemeenschap;
alleen in de Stroom zullen ze resteren!
| |
| 8 |
Mozes trekt uit -en Aäron-,
bij Farao vandaan;
dan schreeuwt Mozes tot de Ene
om reden van de kikvorsen,
zoals hij aan Farao heeft voorgesteld.
| |
| 9 |
De Ene doet naar het woord van Mozes:
ze sterven weg, de kikvorsen,
uit de huizen,
uit de voorhoven en van de velden.
| |
| 10 |
Ze hopen ze op, vrachten en vrachten;
nu stinkt het lánd!
| |
| 11 |
Maar als Farao ziet
dat er ruimte is ontstaan,
maakt hij zijn hart zwaarder;
hij heeft niet naar hen gehoord,-
zoals gesproken had de Ene.
••
| |
| 12 |
Dan zegt de Ene
tot Mozes:
zeg tot Aäron:
strek je staf uit
en sla op het stof van het land;
het zal worden tot luizen,
op alle land van Egypte!
| |
| 13 |
Ze dóen zo,
Aäron strekt zijn hand uit, met zijn staf,
slaat op het stof van het land
en het wórdt luizen,
op mens en dier;
alle stof van het land is luizen geworden
op alle land van Egypte.
| |
| 14 |
Net zó doen de tekenduiders
met hun geheime kunsten
om de luizen uit te leiden,
maar ze hebben het niet vermocht;
dus wordt het: de luizen
op mens en dier.
| |
| 15 |
Dan zeggen de tekenduiders tot Farao:
de vinger van God is dit!-
maar hij maakt zijn hart sterk, Farao,
en heeft niet naar hen gehoord,
zoals gesproken had de Ene.
••
| |
| 16 |
Dan zegt de Ene tot Mozes:
recht je schouders, in de ochtend,
en posteer je voor het aanschijn van Farao;
zie, dan trekt hij uit, naar het water;
zeggen zul je tot hem:
zo heeft gezegd de Ene:
zend mijn gemeente heen,
dat ze míj dienen!-
| |
| 17 |
want als ú het niet bent
die mijn gemeente heenzendt,
dan ben ik het die over u en uw dienaars,
uw gemeenschap en uw huizen
zal uitzenden de hondsvlieg;
vervuld zullen de huizen van Egypte zijn
van de hondsvlieg,
ja zelfs de –rode– grond waarop zij wonen;
| |
| 18 |
wel zal ik op die dag afscheiden
het land van Gosjen,
waarop mijn gemeente zich staande houdt,
om te voorkomen dat er dáár
een hondsvlieg zal wezen,-
opdat u weet
dat ik ‘de Ene’ ben, midden op het land* Of: in de schoot van het land.;
| |
| 19 |
ik heb een loskoping ingezet
tussen míjn gemeente en uw gemeente;
tegen morgen zal dit teken er wezen!
| |
| 20 |
Dan doet de Ene zó,
en komt er een zwerm hondsvliegen
naar het huis van Farao
en het huis van zijn dienaars;
over heel het land van Egypte
wordt het land verwoest
door de verschijning van de hondsvlieg.
| |
| 21 |
Farao roept
tot Mozes en Aäron;
hij zegt:
gáát, offert aan uw God
op dit land!
| |
| 22 |
Mozes zegt:
niet verstandig is het zó te doen,
want wat voor Egypte een gruwel is
offeren wij aan de Ene, onze God;
als wij daar Egyptes gruwel
voor hun eigen ogen slachten,
stenigen ze ons dan niet?-
| |
| 23 |
een weg van drie dagen
willen we gaan in de woestijn;
om te offeren aan de Ene,
onze God,
zoals hij tot ons zegt!
| |
| 24 |
Farao zegt:
ik, in eigen persoon,
zend u heen en ge zult offers brengen
aan de Ene, uw God, in de woestijn;
alleen, verwijdert u niet zo ver en wijd
dat ge echt weggaat!-
bidt voor mij!
| |
| 25 |
Mozes zegt:
zie, ik trek uit,
bij u vandaan en zal bidden tot
de Ene,
dan is mórgen de hondsvlieg geweken
van Farao, van zijn dienaren
en van zijn gemeenschap;
alleen:
laat Farao niet meer liegen
om dan de gemeente níet heen te zenden
om te offeren aan de Ene!
| |
| 26 |
Uit trekt Mozes, bij Farao vandaan;
en bidt tot de Ene.
| |
| 27 |
Dan doet de Ene naar het woord van Mozes
en wijkt de hondsvlieg
van Farao, van zijn dienaars
en van zijn gemeenschap;
niet één heeft er geresteerd.
| |
| 28 |
Maar Farao maakt zijn hart zwaar,
ook déze keer;
hij heeft de gemeente niet heengezonden.
•
| |