Woorden van Agoer, zoon van Jakee
de Masaïet, tijding van deze kerel
   aan Itiël,- met mij is God
aan Itiël en Oechal,-
   met mij is God en ik kan het aan,

‘hoewel ik een rund ben en geen mens,-
   en ik geen mensenverstand heb,

en ik geen wijsheid heb geleerd,-
   zodat ik kennis van heilige zaken
   zou kennen.’

Wie is ten hemel opgeklommen
   en weer neergedaald,
wie heeft wind verzameld in zijn vuisten,
wie heeft wateren bijeengebonden
   in een mantel,
wie heeft alle einden der aarde
   doen opstaan?-
wat zijn naam is
   en wat de naam van zijn zoon is,
wie weet dat?

Al wat God zegt is gelouterd,-
een schild is hij
voor wie schuilen bij hem.

Voeg aan zijn woorden niets toe,-
anders moet hij je bestraffen
   en zul je een leugenaar blijken!
•

Twee dingen heb ik van u gewenst,-
onthoud mij die niet
eer ik sterf:

houd leegheid en leugenwoorden
verre van mij,
geef mij geen armoe en geen rijkdom,-
spijzig mij
met het brood mij toebedeeld;

anders zou ik verzadigd
   u verloochenen,
en zeggen:
wie is de Ene?,
   of zou ik verarmd gaan stelen,-
en mij vergrijpen
aan de naam van mijn God!
•

Belaster een dienaar niet bij zijn heer,-
anders zal hij jou vervloeken
   en is dat jouw schuld.

Wee een generatie die zijn vader vervloekt,-
en zijn moeder
niet zal zegenen;

een generatie die in eigen ogen rein is,-
maar van zijn vuil
niet schoon te wassen is;

een generatie, hoe verheven zijn zijn ogen,-
en verheffen zich
zijn wimpers?-

een generatie welks tanden zwaarden zijn,
   etensmessen z’n kiezen,
   om gebogenen van de aarde weg te vreten,-
armen
weg uit de aarderode mensheid!
•

De bloedzuiger heeft twee dochters:
   Toe! en Toe!-
   drie zijn er die niet verzadigd raken,-
vier
die nooit zeggen ‘genoeg’:

het schimmenrijk
   en een versperde moederschoot,
   een land dat verzadigd is van water,-
en vuur,
dat nooit zal zeggen ‘genoeg’.

Een oog dat met een vader spot
   en gehoorzaamheid aan moeder minacht,
   de raven van het beekdal pikken het uit,-
en de jongen van een adelaar vreten het op!
••

Drie dingen zijn voor mij te wonderlijk,-
van een viertal
weet ik niets:

de weg van de adelaar door de hemel,
   de weg van een slang
over een rots,
   de weg van een schip
   door het hart van een zee,-
en de weg van een vent bij een meid;

zó de weg van een overspelige
vrouw, die zal eten, haar mond afvegen,-
en zeggen:
ik heb niets verkeerds verricht!
•

Onder drie dingen zal de aarde beven,-
onder vier
die zij niet kan dragen:

onder een dienstknecht
   als die koning wordt,-
en een nietsnut
als die wordt verzadigd met brood,

onder een gehate als zij wordt gehuwd,-
en een slavin
als zij haar gebiedster wegjaagt!
•

Met hun vieren
   zijn zij de kleinsten op aarde,-
toch zijn zij
wijzer dan de wijsten:

de mieren,
   een gemeenschap die niet sterk is,-
maar toch maken ze in de zomer
   hun brood klaar;

klipdassen,
   een gemeenschap ook niet stevig,-
maar ze zetten hun huis op een rots;

een koning heeft de sprinkhaan niet,-
toch tijgt hij welgeordend met z’n allen uit;

een hagedis is met twee handen te grijpen,-
toch heb je die
in koningspaleizen!
•

Met hun drieën zijn ze goed van tred,-
vier zijn er
met een goede gang:

een mannetjesleeuw,
   de held onder het gedierte,-
nooit keert hij om
voor het aanschijn van wát ook maar;