Zou wijsheid niet roepen,-
verstandigheid
niet haar stem verheffen?

Op de top van hoogten boven een weg,-
   midden op de paden staat zij geposteerd;

ter rechterhand van poorten,
   in de mond van een burgstad,-
waar je ingangen inkomt, daar jammert zij:

tot u, mannen, zal ik roepen,-
mijn stem verhef ik
tot de zonen van Adam;

verstaat, simpelen, wat schrander is,-
dwazen, verstaat waarin een hart is;

hoort, want meldenswaardigheden
   spreek ik uit,-
met het openen van mijn lippen
oprechte zaken;

ja, wáárheid spelt mijn gehemelte,-
een gruwel voor mijn lippen
   is boosaardigheid;

bij gerechtigheid
   horen alle aanzeggingen van mijn mond,-
bij hen is er géén
verdraaid of verkeerd;

ze zijn alle voor wie wil verstaan
   onbewimpeld,-
en rechtuit
voor wie kennis willen vinden;

neemt in plaats van zilver
   mijn vermaning aan,-
liever kennis
dan een keur van karaatgoud!-

want beter wijsheid dan koralen,-
alle dingen die je kunt begeren
zijn met haar niet te vergelijken!

Ik, wijsheid,
   woon samen met schranderheid,-
en ben als gezellin
van bezonkenheid te vinden;

ontzag voor de Ene
   betekent haten van kwaad,
   hovaardij, hoogmoed en een kwalijke weg;
een mond vol draaierijen haat ik;

bij mij is beraad en beleid,-
bij mij hoort verstand,
bij mij hoort heldhaftige kracht;

door mij oefenen koningen koningschap uit,-
en schrijven machtigen
gerechtigheid voor;

door mij zijn vorsten vorstelijk,-
en spreken voornámen
in gerechtigheid recht;

ik heb lief wie mij liefhebben,-
en die mij vroeg zoeken,
zullen mij vinden;

rijkdom en glorie vergezellen mij,-
duurzaam goed en gerechtigheid;

mijn vrucht is beter dan karaatgoud en
   het edelste metaal,-
mijn opbrengst beter dan uitgelezen zilver;

ik wandel
   op het pad van gerechtigheid,-
midden op
de banen van recht;

om wie mij liefhebben te bedélen met wat ís,-
hun schatkamers te vullen!
•

De Ene
   heeft mij bereid
   als begin van zijn weg,-
vooraf aan zijn werken sinds toen;

een eeuwigheid geleden ben ik ingezet,
   sinds het begin,
   sinds de voortijden van de aarde;

toen er geen oervloeden waren
   ben ik onder weeën voortgebracht,-
toen er geen wellen waren,
zwaar van water;

eer er bergen werden afgezonken,-
vóór de verschijning van heuvels
   ben ik onder weeën voortgebracht;

nog had hij aarde en buitengebieden
   niet gemaakt,-
niet het begin
van de stofjes der wereld;

toen hij hemelen gereedmaakte
   was ík daar,-
toen hij een cirkel beschreef
op het aanschijn van de oervloed;

toen hij pluiswolken stevigheid gaf
   daarboven,-
toen hij de wellen van de oervloed
hun sterkte verleende;

toen hij voor de zee
   zijn voorschrift vaststelde,
dat de wateren
   niet aan het woord van zijn mond
   mochten voorbijgaan,-
toen hij de fundamenten der aarde
beschreef,

was ik aan zijn zijde
als troetelkind, en was ik zijn geluk
   dag aan dag,-
spelend voor zijn aanschijn
   te aller tijd,