| 1 |
Als in het tweede jaar
van Nevoechadnetsars koningschap
Nevoechadnetsar dromen gedroomd heeft,-
is zijn geest van streek
en is het met zijn slaap bij hem gebeurd.
| |
| 2 |
Dan zegt de koning dat men de tekenduiders
moet roepen en de tovenaars,
de gifmengers en de chaldeeën,
om aan de koning te melden
wat hij gedroomd heeft;
zij komen aan
en staan voor het aanschijn van de koning.
| |
| 3 |
De koning zegt tot hen:
ik heb een droom gedroomd,-
mijn geest is zo van streek
dat ik wil weten wat ik heb gedroomd!
| |
| 4 |
Dan spreken de chaldeeën de koning toe
in het Aramees:
koning, leef in eeuwigheid,-
zeg de droom aan je dienaars
en haar duiding leggen wij uit!
| |
| 5 |
De koning antwoordde
en zei tot de chaldeeën:
deze uitspraak verkondig ik hierbij:
als ge mij niet laat weten
wat ik gedroomd heb
en de duiding daarvan,
dan wordt ge in stukken gehakt
en worden uw huizen
tot een puinhoop gemaakt!-
| |
| 6 |
maar als ge de droom en haar duiding
uitlegt,
dan zult ge gaven
en een kostbaar en groot geschenk
mijnerzijds ontvangen;
daarom,
leg mij de droom en haar duiding uit!
| |
| 7 |
Zij antwoordden voor de tweede keer
en zeiden:
moge de koning
de droom aan zijn dienaren zeggen,
dan leggen wij de duiding uit!
| |
| 8 |
Maar de koning antwoordde en zei:
ik weet zeker
dat jullie tíjd willen kopen,-
juist omdat ge inziet
welk woord ik heb aangekondigd!-
| |
| 9 |
dat, als ge mij het gedroomde
niet laat weten,
er maar één gebod voor u geldt;
een leugenachtig en verdorven woord
hebt ge samen verzonnen
om tot mij te zeggen
totdat de tijd veranderen zal;
daarom,
zegt mij de droom,
dan weet ik ook
dat ge haar duiding kunt uitleggen!
| |
| 10 |
Toen antwoordden de chaldeeën
‘s konings aanschijn
en zeiden:
er is geen mens op het droge
die ‘s konings woord
zal kúnnen uitleggen,-
juist daarom
dat geen enkele koning,
hoe groot en machtig ook,
een uitspraak als deze heeft gevraagd
aan welke tekenduider, bezweerder
of chaldeeër dan ook;
| |
| 11 |
de uitspraak die de koning heeft gevraagd
is zo moeilijk
dat er geen ander is
die hem voor ‘s konings aanschijn
kan uitleggen,-
dan de goden,
wier verblijf
niet is bij vlees-en-bloed!
| |
| 12 |
Juist hierover
werd de koning
woedend en zeer toornig,-
en hij zei
dat men alle wijzen van Babel
moest ombrengen.
| |
| 13 |
En een gebod ging uit
dat de wijzen moesten worden gedood;
dus zocht men ook Daniël en zijn gezellen
om hen ter dood te brengen.
•
| |
| 14 |
Terstond
keerde Daniël zich met beleid en smaak
tot Arjoch,
de overste van ‘s konings slachters,-
die was uitgetrokken
om de wijzen van Babel te doden.
| |
| 15 |
Hij antwoordde en zei
tot Arjoch, ‘s konings machtigste:
waarom een zo driest gebod
van ‘s konings aanschijn?
Terstond liet Arjoch
het gesprokene aan Daniël weten.
| |
| 16 |
Daniël
trad aan en verzocht van de koning,-
dat hem de tijd zou worden gegeven
om de duiding aan de koning uit te leggen.
•
| |
| 17 |
Terstond ging Daniël
naar zijn huis,-
en liet aan zijn gezellen Chananja, Misjaël
en Azarja
het gesprokene weten,
| |
| 18 |
en dat zij om ontferming
moesten verzoeken van het aanschijn
van de God des hemels
inzake dit geheimenis,-
opdat Daniël en zijn gezellen
niet zouden omkomen
samen met de rest van Babels wijzen.
| |
| 19 |
Terstond
werd aan Daniël in een visioen des nachts
het geheimenis onthuld,-
en na dat moment
zegende Daniël de God des hemels.
| |
| 20 |
Daniël antwoordde en zei:
zij de naam van God gezegend
van eeuwigheid tot eeuwigheid;
want wijsheid en kracht, van hem zijn die;
| |
| 21 |
hij is het die momenten en tijden verandert,
die koningen afzet en koningen doet opstaan,-
aan wijzen wijsheid verleent
en kennis aan wie kennen met verstand;
| |
| 22 |
hij is het die diepten en verborgenheden
onthult,-
hij weet wat zich in het duister bevindt
en bij hem woont het licht;
| |
| 23 |
u, God van mijn vaderen,
erken ik en roem ik,
want wijsheid en kracht
hebt gij mij gegeven,-
en nu hebt ge mij bekendgemaakt
wat wij van u hebben verzocht,
want ‘s konings woord
hebt gij ons bekendgemaakt!
| |
| 24 |
Juist hierom
trad Daniël toe op Arjoch,
die door de koning was aangesteld
om de wijzen van Babel om te brengen;
hij ging en zei het zó tot hem:
die wijzen van Babel, breng ze niet om;
laat mij treden voor ‘s konings aanschijn,
dan zal ik de duiding
aan de koning uitleggen!
••
| |
| 25 |
Terstond liet Arjoch met haast
Daniël voor ‘s konings aanschijn treden;
zó heeft hij tot hem gezegd:
ja, ik heb onder de zonen van de ballingschap
een vent gevonden, een Judeeër,
die de duiding
aan de koning bekend kan maken!
| |
| 26 |
De koning antwoordde en zei tot Daniël,
wiens naam Beltesjatsar was:
ben jij bij machte
de koning de droom
die hij geschouwd heeft
en haar duiding, te doen weten?
| |
| 27 |
Daniël antwoordde ‘s konings aanschijn
en zei:
het geheimenis dat de koning vraagt
kunnen wijzen, tovenaars,
tekenduiders en leverschouwers
niet aan de koning uitleggen;
| |
| 28 |
toch
is er
een God in de hemel
die geheimen onthult
en aan koning Nevoechadnetsar
heeft doen weten
wat zal geschieden
in het laatst der dagen;
uw droom en wat uw hoofd
heeft aanschouwd op uw ligbank,
dit zijn ze!-
•
| |
| 29 |
bij u, o koning,
stegen uw gedachten op van uw ligbank
over wat er hierna zal geschieden;
hij die geheimenissen onthult
heeft u bekendgemaakt wat zal geschieden!-
| |
| 30 |
en ik,-
niet door wijsheid die ik méér zou hebben
dan al wat leeft
is mij dit geheim onthuld;
maar
om reden dat men de duiding
bekend zou maken aan de koning
en u de gedachten van uw hart zou kennen;
| |