Nu ziet Bileam in
dat het goed is
in de ogen van de Ene
   om Israël te zégenen
en niet de kant op te gaan,
   zoals keer op keer,
   van slangenwichelarij;
hij richt zijn aanschijn naar de woestijn.

Bileam heft zijn ogen op
en ziet Israël
wonen,- in zijn stammen;
dan komt over hem de Geest van God.

Hij heft zijn spreuk aan en zegt:
tijding van Bileam, zoon van Beor,
tijding van de kerel met het geopende oog!-

tijding
van één die hoort de gezegden van God;
die de aanschouwing van de Overmachtige
   aanschouwt,-
neervallend met de ogen ontbloot:

hoe goed zijn je tenten, Jakob,-
jouw woningen, Israël!-

als beekbeddingen hebben ze zich uitgebreid,
als tuinen pal op een rivier;
als palmen, geplant door de Ene,
als ceders langs het water.

Er stroomt water uit zijn emmers
en zijn zaad krijgt overvloed van water;
hoger dan Agag zal zijn koning oprijzen,
zal zijn koningschap zich verheffen.

God is het die hem liet uittrekken uit Egypte,
hij is voor hem
   als de stootkracht van een buffel:
hij verslindt
de volkeren die hem beangstigen,
hun botten vermaalt hij
   en pijlen op hem gericht
   versplintert hij;

hij heeft zich gekromd,
   is gaan liggen als de leeuw,
   als een luipaard;
   wíe zal hem doen opstaan?-
die jou zegenen: gezegend!
   en die je vervloeken: vervloekt!

Dan ontsteekt de toorn van Balak
   tegen Bileam
en slaat hij zijn handpalmen ineen;
Balak zegt tot Bileam:
om mijn vijanden te hónen
   heb ik je geroepen,
en ziedaar, met zegening heb je gezégend,
deze drie malen!

Welnu, scheer je weg naar je eigen oord!-
ik heb toegezegd je met ere te vereren,
maar ziedaar,
   de Ene heeft je verre gehouden van eer!

Bileam zegt tot Balak:
heb ik niet
ook tot uw boden die u tot mij zond
   gesproken en gezegd:

‘al geeft Balak mij zijn huis vol
met zilver en goud,-
ik zal niet bij machte zijn
om de mond van de Ene te doorkruisen
door iets te doen, goed of kwaad,
   uit mijn eigen hart;
wat de Ene spreekt, dát zal ik spreken!’