| 11 |
Dan zeg ik: zijn ze misschien
gestruikeld om voorgoed te vallen?
Dat zij verre!
Maar door hún struikeling
is het behoud tot de volkeren gekomen,-
om henzelf jaloers te maken!
| |
| 12 |
Maar als hun struikeling
rijkdom van een wereld is
en hun tekort rijkdom voor volkeren,
hoeveel te meer dan hun volheid!
| |
| 13 |
Tot u, de volkeren, zeg ik:
als ik dan toch
een apostel van volkeren ben,
acht ik het de glorie van mijn dienstwerk
| |
| 14 |
als ik hoe ook
mijn vlees-en-bloed
jaloers zal kunnen maken
en enkelen van hen kan redden.
| |
| 15 |
Want als hun verwerping al
verzoening voor een wereld is,
wat is dan hun aanneming anders
dan leven uit de doden?
| |
| 16 |
Als het eerstelingsgraan geheiligd is,
dan ook heel het deeg:
als de wortel geheiligd is,
dan ook de takken.
| |
| 17 |
Maar als enkele van de takken
zijn weggebroken
en jij, een wilde olijfloot,
als enting daartussen bent gestoken
en mede-deelgenoot van de wortel,
van de vettigheid van de olijfboom,
bent geworden,
| |
| 18 |
beroem je dan niet tegen de andere takken;
áls je je beroemt:
‘niet jíj torst de wortel
maar de wortel jou!’
| |
| 19 |
Dan zul je zeggen:
er zijn takken weggebroken
opdat ík ingestoken zou worden…
| |
| 20 |
Dat is waar;
maar door het gebrek aan geloof
zijn zij weggebroken,
en jij, jij staat er door het geloof;
verbeeld je niet te hoge dingen,
nee, heb ontzag.
| |
| 21 |
Want als God de takken
die er van nature bijhoren
niet heeft ontzien,
zal hij ook jou niet ontzien!
| |
| 22 |
Zie dan Gods goedertierenheid
én gestrengheid:
over die zijn gevallen
komt wel zijn gestrengheid
maar over jou Gods goedertierenheid,
als je volhardt bij die goedertierenheid,-
anders zul jij óók worden weggekapt.
| |
| 23 |
Maar ook zíj zullen eens, als ze niet
volharden in hun ongeloof,
als entingen worden ingestoken;
want God is bij machte
hen opnieuw als enting in te steken.
| |
| 24 |
Want als jij bent weggekapt
uit de wilde olijf
waar je naar je natuur bij hoort
en tegen je natuur bent ingestoken
in een edele olijf,
hoeveel makkelijker zullen dan zij
die er van nature bijhoren
worden ingestoken in de eigen olijf!
| |
| 25 |
Want opdat ge niet (al te)
wijs zijt met uzelf,
wil ik u, broeders-en-zusters,
niet onkundig laten van dit geheimenis:
een verharding is voor een deel
over Israël gekomen,
totdat de volheid der volkeren
binnenkomt,
| |
| 26 |
en zó zal heel Israël worden gered,
zoals geschreven staat:
‘komen zal uit Sion de verlosser,
afwenden zal hij van Jakob
de goddeloosheid;
| |
| 27 |
dit is het verbond van mij met hen
wanneer ik hun zonden wegneem’.
(Jes. 59,20-21; 27,9)
| |
| 28 |
Naar de verkondiging
zijn zij vijanden, door u,
maar naar de uitverkiezing
beminden, door de vaderen.
| |
| 29 |
Want onberouwelijk zijn de genadegaven
en de roeping door God.
| |
| 30 |
Want zoals gij vroeger
ongehoorzaam geweest zijt aan God
maar nu ontferming geniet
door hún ongehoorzaamheid,
| |
| 31 |
zo zijn ook zij nu ongehoorzaam geworden
opdat door de ontferming aan u betoond,
ook zij nu ontferming mogen genieten.
| |
| 32 |
Want God heeft hen allen
opgesloten in ongehoorzaamheid
om zich over hen allen te ontfermen.
| |