| 2:1 |
Toen zei ik, ik in mijn hart:
ga toch mee,
ik zal je beproeven met vreugde:
zie het goede eens aan!-
maar zie, ook dat bleek ijlheid.
|
| 2:2 |
Over lachen moest ik zeggen:
gekkigheid!,
en over vreugde: wat doet die ertoe?
|
| 2:3 |
Ik speurde ernaar, van harte,
om mijn lichaam te laven met wijn,-
wel mijn hart
leidend met wijsheid,-
en om dwaasheid aan te grijpen,
totdat ik zou zien
wat voor de zonen van de mens goed is
om onder de hemel te doen
bij het aftellen van hun levensdagen.
|
| 2:4 |
Ik deed grote dingen:
ik bouwde mijn huizen,
plantte mijn wijngaarden.
|
| 2:5 |
Ik maakte voor mijzelf
tuinen en paradijzen;
ik plantte daarin
geboomte met elke soort vrucht.
|
| 2:6 |
Ik maakte watervijvers,-
om daaruit te drenken
een woud waarin net bomen ontsproten.
|
| 2:7 |
Ik verwierf mij dienstknechten en slavinnen,
en ‘zonen des huizes’ werden de mijne;
ook verwerf van rundvee en wolvee
kwam mij toe in overvloed,
meer dan allen die er vóór mijn aanschijn uit
in Jeruzalem zijn geweest.
|
| 2:8 |
Ik stapelde mij ook zilver en goud op,
en het kostbaarste
van koningen en buitengebieden;
ik bedeed mij met zangers en zangeressen
en de genoegens van de zonen van de mens:
een vrouw en vele vrouwen…
|
| 2:9 |
Ik werd groot en nam toe,
meer dan al wie er voor mijn aanschijn uit
in Jeruzalem is geweest;
toch bleef mijn wijsheid mij bijstaan.
|
| 2:10 |
Al wat mijn ogen vroegen
heb ik hun niet ontrukt;
ik heb mijn hart
geen enkele vreugde onthouden,
nee, mijn hart heeft zich mogen verheugen
na al mijn gezwoeg,
dat was mijn deel na al mijn gezwoeg.
|
| 2:11 |
Maar ik wendde mij, ik,
naar al mijn daden
die mijn handen hadden gedaan
en het gezwoeg
waarmee ik had moeten zwoegen
om ze te doen,-
en zie, het was alles ijlheid
en najagen van wind,
zonder enig blijvend voordeel
onder de zon.
|
| 2:12 |
Ik wendde mij, ik, om wijsheid te zien,
gekkigheid en dwaasheid,-
want wat moet de mens
die ná de koning komt
met al wat die reeds heeft gedaan?-
|
| 2:13 |
ik zag, ik,
dat de wijsheid zoveel vóór heeft
op de dwaasheid,-
als het licht voor heeft op het duister:
|
| 2:14 |
de wijze heeft zijn ogen in zijn hoofd
en de dwaas wandelt in het duister;
maar ik heb ook moeten erkennen, ik,
dat éénzelfde lot hen allen treft,
|
| 2:15 |
en ik moest zeggen in mijn hart, ik:
als het lot van de dwaas ook mij treft,
waarvoor ben ik dan, ik, zo wijs geweest
zonder baat?
En ik sprak in mijn hart uit
dat ook dat ijlheid is,
|
| 2:16 |
want net zomin als voor de dwaas
is er voor de wijze gedachtenis voor eeuwig;
in wat zich reeds aandient
van de dagen die komen
wordt alles vergeten,-
ach, de wijze sterft
net zo goed als de dwaas!
|
| 2:17 |
En ik begon het leven te haten,
omdat het mij een kwaad toescheen,
alle doen
dat onder de zon wordt gedaan;
ja, het is alles ijlheid
en een najagen van wind.
|
| 2:18 |
Ik begon, ik, al mijn gezwoeg te haten
waarmee ik zwoegde onder de zon,-
dat ik eens moet overlaten
aan de mens die er zijn zal ná mij;
|
| 2:19 |
en wie weet
of hij een wijze zal zijn of een dwaas?,
maar hij zal heersen over al mijn gezwoeg
waarmee ik heb gezwoegd
en wijs geweest ben
onder de zon:
ook dat is ijlheid!
|
| 2:20 |
Ik draaide en draaide, ik,
en bracht mijn hart tot vertwijfeling,-
over al het gezwoeg
waarmee ik gezwoegd heb onder de zon.
|
| 2:21 |
Want is er al een mens
wiens zwoegen leidt tot wijsheid,
kennis en geschiktheid,-
aan een mens
die er niet voor heeft gezwoegd
moet hij zijn deel overgeven;
ook dit is een ijlheid
en een groot kwaad.
|
| 2:22 |
Want wat krijgt de mens
voor al zijn zwoegen
en voor het streven van zijn hart,-
waarvoor hij zwoegt onder de zon?
|
| 2:23 |
Want al zijn dagen
bestaan uit smarten
en ergernis is zijn enige bezigheid,
zelfs in de nacht
gaat zijn hart niet liggen;
ook dat is ijlheid, dat.
|
| 2:24 |
Er is geen groter goed voor de mens
dan dat hij eten zal en drinken,
en zijn ziel het goede zal doen zien
met zijn gezwoeg;
ook daarvan heb ik ingezien, ik,
dat dat uit de hand van God is;
|
| 2:25 |
want wie kan eten en wie ervan genieten
buiten hem om?-
|
| 2:26 |
want aan de mens die goed is
voor zijn aanschijn
zal hij geven: wijsheid, kennis en vreugde;
aan de zondaar zal hij de bezigheid geven
om in te zamelen en op te stapelen,
om dat te geven aan wie goed is
voor het aanschijn van God;
maar ook dát is ijlheid
en najagen van wind.
|
| Lees hoofdstuk 1 | Lees hoofdstuk 3 |