| 2:1 |
Het geschiedt,
wanneer de Ene Elia in een storm
ten hemel laat opklimmen:
Elia gaat met Elisja weg uit de Gilgal.
|
| 2:2 |
Elia zegt tot Elisja: blijf toch hier zitten,
want de Ene heeft mij naar Bet El gezonden!-
maar Elisja zegt:
bij het leven van de Ene
en het leven van je ziel,-
als ik jou ooit verlaat!
Als ze afdalen naar Bet El
|
| 2:3 |
komen de profetenzonen van Bet El
de stad uit
naar Elisja toe
en zeggen ze tot hem:
wéét jij
dat heden
de Ene je heer gaat wegnemen
van boven je hoofd?
Hij zegt: ook ík weet het, stil maar!
|
| 2:4 |
Dan zegt Elia tot hem:
Elisja, blijf toch hier zitten,
want de Ene zendt mij naar Jericho!
Maar hij zegt:
bij het leven van de Ene
en het leven van je ziel:
als ik jou ooit verlaat!-
zo komen ze aan in Jericho.
|
| 2:5 |
De profetenzonen in Jericho treden nader
tot Elisja
en zeggen tot hem:
wéét jij
dat heden
de Ene je heer gaat wegnemen
van boven je hoofd?
Hij zegt: ook ík weet het, stil maar!
|
| 2:6 |
Elia zegt tot hem: blijf toch hier zitten,
want de Ene heeft mij gezonden
naar de Jordaan!
Maar hij zegt:
bij het leven van de Ene
en het leven van je ziel,-
als ik jou ooit verlaat!
Zo gaan zij tweeën verder.
|
| 2:7 |
Vijftig man uit de profetenzonen
zijn ook gegaan
en blijven tegenover hen van verre staan;
zij tweeën zijn blijven staan bij de Jordaan.
|
| 2:8 |
Elia neemt zijn mantel, rolt hem op en
slaat ermee op de wateren;
en die splijten herwaarts en derwaarts;
zij tweeën steken over door het droge.
|
| 2:9 |
En het geschiedt als zij oversteken
en Elia tot Elisja heeft gezegd:
vraag wat ik voor je moet doen,
voordat ik van je word weggenomen!-
dat Elisja zegt:
moge toch dit geschieden:
twee monden van je geestesadem over mij!
|
| 2:10 |
Hij zegt: je hebt iets moeilijks gevraagd;
als je mij zult zien wanneer ik van je
word weggenomen,
zal het je alzo geschieden,
en zo niet, dan zal het niet geschieden!
|
| 2:11 |
En het geschiedt:
terwijl zij voortgaan, gaande en sprekend,
ziedaar een wagen van vuur
en paarden van vuur,
en die maken scheiding tussen hen tweeën;
in de storm klimt Elia op
ten hemel.
|
| 2:12 |
Elisja ziet het
en schreeuwt: vader, vader van mij,
wagens van Israël en ruiters van hem!
Toen heeft hij hem niet meer gezien.
Hij grijpt zijn gewaden vast
en verscheurt ze tot twee scheurlappen.
|
| 2:13 |
Hij heft de mantel van Elia op
die van hem afgevallen is;
hij keert terug en blijft staan
op de lip van de Jordaan.
|
| 2:14 |
Hij neemt de mantel van Elia
die van hem afgevallen is,
slaat daarmee op het water
en zegt:
wáár is
de Ene, de God van Elia?
Dan slaat hij op de wateren;
die verdelen zich herwaarts en derwaarts
zodat Elisja kan oversteken.
|
| 2:15 |
Als de profetenzonen uit Jericho
hem vanaf de overkant zo zien
zeggen ze:
de geestesadem van Elia
is gaan rusten op Elisja!
Zij komen hem tegemoet
en werpen zich voor hem ter aarde.
|
| 2:16 |
Dan zeggen ze tot hem:
zie toch, er zijn bij je dienaars
vijftig mannen, zonen van vermogen;
laten zij toch gaan en je heer zoeken;
misschien heeft de geestesadem van de Ene
hem weggedragen
en neergeworpen op één van de bergen
of in één van de dalen!
Maar hij zegt: zendt niemand uit!
|
| 2:17 |
Als zij tot schamens toe bij hem aandringen,
zegt hij: zendt ze dan maar!
Zij zenden vijftig man uit;
die zoeken drie dagen
maar hebben hem niet gevonden.
|
| 2:18 |
Ze keren tot hem terug,-
hij zetelt in Jericho;
hij zegt tot hen:
heb ik niet tot jullie gezegd: gaat niet!?
|
| 2:19 |
Dan zeggen de mannen van de stad tot Elisja:
zie toch, de ligging van de stad is goed,
zoals mijn heer wel ziet;
maar de waterstromen zijn slecht
en het land veroorzaakt misgeboorten!
|
| 2:20 |
Hij zegt:
haalt voor mij een nieuwe schaal
en doet daar zout in!
Zij halen die voor hem.
|
| 2:21 |
Hij gaat uit naar waar het water uitgaat
en werpt zout daarin;
hij zegt: zo heeft gezegd de Ene:
ik zal deze wateren genezen;
er zal daaruit geen dood meer zijn
of misgeboorte!
|
| 2:22 |
Zo worden die wateren gezond,
tot op deze dag,-
naar het woord van Elisja
dat hij heeft gesproken.
•
|
| 2:23 |
Daarvandaan klimt hij op naar Bet El;
terwijl hij langs de weg
daarheen is opgeklommen
zijn kleine jongens de stad uit gekomen;
zij steken de gek met hem en zeggen tot hem:
klim op, kaalkop!, klim op, kaalkop!
|
| 2:24 |
Hij wendt zich achterom, ziet hen aan
en vervloekt hen, in de naam van de Ene;
er komen twee berinnen het woud uit
en die verscheuren van hen
tweeënveertig kinderen.
|
| 2:25 |
Hij gaat daarvandaan naar de berg Karmel;
daarvandaan is hij teruggekeerd
naar Samaria.
•
|
| Lees hoofdstuk 1 | Lees hoofdstuk 3 |