| 7:1 |
Mijn zoon, bewaak mijn aanzeggingen,-
en mijn geboden,
berg die bij jou op;
|
| 7:2 |
bewaak mijn geboden en leef,-
mijn onderrichting
als het mannetje in je ogen;
|
| 7:3 |
bind ze op je vingers,-
schrijf ze
op de plaat van je hart;
|
| 7:4 |
zeg tot de wijsheid: jij bent mijn zuster!,
‘diepst gekende’
moet je roepen tot het verstand;
|
| 7:5 |
om over je te waken
tegen een vreemde vrouw,-
tegen een uitheemse
die wat zij zegt zo glad weet te brengen;
|
| 7:6 |
want door het venster van mijn huis,-
door mijn traliewerk heen blikte ik,
|
| 7:7 |
en zag bij de simpele zielen,
onderscheidde bij de zonen
een jongen met gebrek aan hart,-
|
| 7:8 |
die de straat overstak
aan de zijde van haar hoek,-
over de weg naar haar huis schreed
|
| 7:9 |
in de schemering, in de avond van de dag,-
in het diepst van de nacht
en stikdonker;
|
| 7:10 |
en ziedaar een vrouw, hem tegemoet,-
uitgedost als hoer
maar behoedzaam van hart;
|
| 7:11 |
woelig was zij en weerspannig,-
in haar huis
konden haar voeten niet wonen;
|
| 7:12 |
een stap over straat,
een stap over de pleinen,-
opzij van elke hoek had zij een hinderlaag;
|
| 7:13 |
zij greep hem vast en kuste hem;
met het brutaalste gezicht
zei ze tot hem:
|
| 7:14 |
vredesoffers had ik bij mij,-
vandaag
heb ik mijn geloften betaald;
|
| 7:15 |
daarom ontmoette ik jou bij het weggaan,-
jouw aanschijn is wat ik zocht,
en nu vind ik je ook nog!-
|
| 7:16 |
met dekens als tapijten
heb ik mijn sponde gedekt,-
met spreien van lijnwaad uit Egypte;
|
| 7:17 |
ik heb mijn ligbank besprenkeld,-
met mirre, aloë en kaneel;
|
| 7:18 |
ga mee, laten we zwelgen in minne
tot in de ochtend,-
laten we genieten
van de liefde!-
|
| 7:19 |
want manlief is niet thuis,-
die is ver op reis
gegaan;
|
| 7:20 |
de geldbuidel heeft hij meegenomen
in zijn hand,-
pas op vollemaansdag
komt hij naar zijn huis!
|
| 7:21 |
Zij haalde hem over
door het vele dat ze hem liet vernemen,-
door de gladheid van haar lippen
dreef ze hem zover;
|
| 7:22 |
hij ging haar achterna
simpelweg,
als een os die bij de slachtbank aankomt,-
als in een voetboei
om een zot te temmen…
|
| 7:23 |
totdat een pijl sneed
door zijn lever,
zoals een vogel zich haast naar de strik,-
en niet beseft
dat die hem lijf-en-ziel kost.
•
|
| 7:24 |
Nu dan, zonen, hoort naar mij,-
weest opmerkzaam
bij de aanzeggingen van mijn mond:
|
| 7:25 |
laat je hart naar haar wegen niet afwijken,-
dool niet rond
over haar paden!-
|
| 7:26 |
want talrijk zijn de doorboorden
die zij heeft laten vallen,-
machtig veel
zijn allen die zij heeft omgebracht;
|
| 7:27 |
wegen ter helle zijn er naar haar huis,-
ze dalen neer
naar de binnenkamers van de dood!
•
|
| Lees hoofdstuk 6 | Lees hoofdstuk 8 |