Lucas

Nadat hij al zijn uitspraken
ten aanhoren van de gemeenschap
heeft voleindigd,
is het Kafarnaoem waar hij binnenkomt.

Maar de dienaar van
een zeker overste over honderd
was er slecht aan toe;
hij zou sterven;
en hij was voor hem kostbaar!

Maar als hij hoort over Jezus,
zendt hij tot hem
de oudsten van de Judeeërs
en vraagt hij hem dat hij zal komen
om zijn dienaar te redden.

Maar zij zijn bij Jezus aangeland
en hebben met haast hem erbijgeroepen
en gezegd: hij is het wáárd
dat u hem dit gunt;

want hij houdt van ons volk,
en de Samenkomst
heeft híj voor ons gebouwd!

Maar Jezus is met hen meegegaan.
Maar als hij
al niet ver meer van het huis af is,
stuurt de overste over honderd vrienden
om tot hem te zeggen:
heer, kwel u niet!-
want te gering ben ik
dat u onder mijn dak binnenkomt!-

daarom
heb ik mijzelf ook niet waardig geacht
tot u te komen;
maar zeg het met een woord
en mijn jongen zal worden geheeld!-

want ook ik ben een mens
die onder gezag is gesteld,
met onder mij soldaten,
ik zeg tot deze ‘ga’ en hij gaat
en tot een ander ‘kom’ en hij komt,
en tot mijn dienaar ‘doe dit’ en hij doet het!

Maar als hij deze dingen hoort
verwondert Jezus zich over hem^* Of: bewondert Jezus hem.;
hij keert zich tot de schare die hem volgt
en zegt: ik zeg u,
niet in Israël heb ik zo’n geloof gevonden!

Als zij naar het huis terugkeren
vinden zij die erop uitgestuurd zijn
de dienaar gezond.

Het geschiedt vervolgens dat hij verder trekt
naar een stad met roepnaam Naïn;
met hem meegetrokken zijn
zijn leerlingen en een talrijke schare.

Maar met dat hij de poort van de stad nadert,-
zie, daar is net een gestorvene uitgedragen,
eniggeboren zoon van zijn moeder,
en zij is al weduwe;
een niet geringe schare uit de stad
is met haar geweest.

Als de Heer haar ziet
wordt hij inwendig over haar bewogen,
en hij zegt tot haar: ween niet!

Hij komt erop af
en grijpt de (open) kist vast;
de dragers blijven staan en hij zegt:
jongeman, ik zeg je, word wakker!

De dode gaat zitten en begint te praten;
‘en hij geeft hem aan zijn moeder’ (1 Kon. 17,23).

Maar vreze neemt allen in bezit,
en zij hebben God verheerlijkt,
zeggend:
een groot profeet is bij ons opgewekt!
en: God ziet naar zijn gemeente om!

Dit woord omtrent hem gaat uit
in heel Judea
en heel de omstreek.

Aan Johannes verkondigen zijn leerlingen
dit alles.

Maar Johannes roept zomaar twee
van zijn leerlingen tot zich
en stuurt ze naar de Heer toe
om te zeggen: ben jij de komende,
of moeten we een ander verwelkomen?

Maar als ze bij hem aanlanden
zeggen de mannen:
Johannes de Doper
heeft ons tot jou uitgezonden om te zeggen:
ben jíj de komende,
of moeten wij een ander verwelkomen?

Het is juist het uur dat hij velen geneest
van ziekten, zweepslagen en boze geesten
en vele blinden begenadigt met kunnen kijken.

Ten antwoord zegt hij tot hen:
gaat heen en verkondigt aan Johannes
wat ge ziet en hoort:
blinden kijken óp, lammen wandelen rond
en huidvraatlijders worden rein,
doven horen, doden ontwaken en
aan armen
wordt goede tijding aangekondigd;

zalig is hij die niet struikelt
over mij!

Maar als zij die dat
aan Johannes gaan aankondigen
weggaan
begint hij tot de scharen
over Johannes te zeggen:
wát zijt ge uitgegaan naar de woestijn
om te aanschouwen?- een rietstengel
heen en weer bewogen door de wind?-

nee!- wát zijt ge gaan zien
toen ge zijt uitgegaan?-
een mens gekleed in zachte kleren?-
zie, die in het kleed van glorie
en in weelde verkeren
houden zich op in de koningsburchten!-

nee, wát zijt ge gaan zien
toen ge zijt uitgegaan?- een profeet?-
ja, ik zeg u: en overvloediger dan een profeet!-

hij is het over wie geschreven staat:
‘zie, ik zend mijn aankondiger
voor je aanschijn uit;
hij zal voor jou je weg bereiden!’

(Ex. 23,20; Mal. 3,1)–

ik zeg u: onder wie uit vrouwen geboren zijn
is niemand groter dan Johannes,
wel is de kleinste in het koninkrijk van God
groter dan hij;

en heel de gemeenschap die naar hem hoorde
en de tollenaars
rechtvaardigen God door zich te laten dopen
met de doop van Johannes;

maar de Farizeeërs en de wetgeleerden
wijzen de raad Gods af,
-naar zichzelf toe-
door zich niet door hem te laten dopen!-

waarmee dan zal ik
de mensen van deze generatie
vergelijken,- waarop lijken ze?-

ze lijken op jongetjes die
op het marktplein zitten en
elkaar toeroepen het vaak gezegde
‘we fluiten voor jullie en jullie dansen niet,
klaagliederen zingen we en jullie huilen niet!’-

want Johannes de Doper is gekomen,
eet geen brood en drinkt geen wijn
en ge zegt: die heeft een demonie!-

dan is gekomen de mensenzoon,
eet en drinkt wél,
en ge zegt: zie een mens die
een vreter en wijnzuiper is,
vriend van tollenaars en zondaars!-

de wijsheid wordt gerechtvaardigd
door allen die haar kinderen zijn!

Maar een van de Farizeeërs heeft hem gevraagd
om bij hem te eten;
hij komt binnen in het huis van de Farizeeër
en gaat aanliggen.

Ziedaar een vrouw
die in de stad een zondares is;
als haar ter kennis komt
dat hij neerligt in het huis van de Farizeeër,
brengt ze een albasten flesje mirre mee,

komt wenend achter hem
-bij zijn voeten- staan
en begint met de tranen
zijn voeten nat te maken;
zij heeft ze
met de haren van haar hoofd afgewist,
zij heeft zijn voeten gekust
en ze gezalfd met de mirre.

Maar als de Farizeeër die hem geroepen heeft
dat ziet, zegt hij bij zichzelf,- hij zegt:
als hij een profeet geweest was
had hij herkend
wie en wat voor iemand die vrouw is
die hem vastgrijpt: dat ze een zondares is!

Ten antwoord zegt Jezus tot hem:
Simon, ik heb je iets te zeggen!
‘Leermeester, zeg het!’ brengt hij uit.

Twéé schuldenaars had een zeker geldschieter;
de ene was hem vijfhonderd dinar schuldig,
de andere vijftig;

als ze niets hebben om terug te geven
begenadigt hij beiden;
dus wie van hen
zal hem het méést liefhebben?

Ten antwoord zegt Simon:
ik neem aan:
diegene die hij het meest begenadigt!
Hij zegt tot hem: je hebt juist geoordeeld!

Hij keert zich om naar de vrouw
en brengt tot Simon uit:
je kijkt deze vrouw aan?-
ik kwam binnen in je huis,-
water-over-voeten heb je mij niet gegeven;
maar zij maakt
met haar tranen mijn voeten nat
en wist ze met haar haren af;

een kus geef je mij niet;
maar zij is, vanaf dat ik binnenkom,
niet opgehouden mijn voeten te kussen;

jij zalft mijn hoofd niet met olie;
maar zij zalft mijn voeten met mirre!-

om die genade, zeg ik je,
mogen haar zonden, die vele, vergeven zijn,-
omdat zij véél liefde betoont!-
maar aan wie weinig wordt vergeven,
die betoont weinig liefde!

Maar tot haar zegt hij:
mogen jouw zonden vergeven zijn!

Die mee-aanliggen
beginnen bij zichzelf te zeggen:
wie is hij, dat hij ook zonden vergeeft?

Maar tot de vrouwe zegt hij:
je geloof heeft je gered,
‘ga heen tot vrede!’ (1 Sam. 1,17)